Wyróżniony absolwent

Absolwentka Wydziału Architektury, Ukończyła studia podyplomowe i uzyskała uprawnienia do projektowania w specjalności architektonicznej w 1987 roku. Właścicielka biura projektów Archikon s.c. i  aktywny członek Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów. Przewodnicząca Rady Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej.

Od 2003 roku jest związany z Zakładami Azotowymi w Tarnowie. Zdobywał kolejne szczeble kariery począwszy od samodzielnego technologa po kierownika Wydziału Amoniaku, a w 2012 objął stanowisko członka Zarządy Grupy Azoty S.A.
Wspólnie z Politechniką Wrocławską – Instytutem Technologii Nieorganicznej i Nawozów Mineralnych opracował i uruchomił produkcje nawozu SALETROSAN. Opracowana technologia  uzyskała patenty krajowe i zagraniczne.

Swoją karierę zawodową rozpoczął w WZZ Herbapol  SA na stanowisku mistrza produkcji, obecnie jest Wiceprezesem Zarządu- Dyrektorem ds. Rozwoju. Współpracuje z PWr prowadząc wykłady organizując, staże i praktyki studenckie.

W 1983 roku założył własną firmę elektryczną, w której zajmował się budową i wdrażaniem systemów automatyzacji produkcji rolniczej i ogrodowej. W 1989 firma zmieniła profil działalności na projektowanie i produkcję  systemów przetwarzania energii elektrycznej oraz wytwarzania  elektronicznej  aparatury badawczej pod nazwą „Dora Power Systems”.

Główny Specjalista ds. aparatury medycznej w Dolnośląskim Centrum Onkologii We Wrocławiu. Od wielu lat prowadzi aktywną działalność publiczną i samorządową na rzecz lokalnej społeczności Wrocławia oraz działalność humanitarną.

Po obronie pracy magisterskiej  wyjechał na studia doktoranckie do Heriot-Watt University w Edynburgu, gdzie obronił pracę doktorską o laserowej modyfikacji szkła kwarcowego na potrzeby korekty kierunku promieniowania szeregów i macierzy laserów półprzewodnikowych. Praca ta była na tyle inspirująca, że na zaproponowanych przez niego rozwiązaniach powstała firma spin-off PowerPhotonic Ltd, którego Dr K. Nowak jest jednym ze współzałożycieli. Dzisiaj PowerPhotonic Ltd produkuje unikalną mikro-optykę dla szerokiego grona klientów z różnych sektorów przemysłu, takich jak telekomunikacja czy obronność. W Edynburgu poznał japońską doktorantkę, Yuki, z którą się ożenił i w 2006 roku

wyjechał do Japonii do bardzo poważnej firmy GIGAPHOTON, pracując nad nowymi typami laserów z pasma EXV (Extrem Ultra Violet, długość fali 13.6nm) na potrzeby rekordowej zdolności rozdzielczej w litografii. Opanował język japoński.

W 2017 wyjechał z Japonii i przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, aby podjąć pracę w rozwijającej się firmie TeraDiode, zajmując się technikę spektralnego skalowania mocy diod laserowych. Dr Nowak ma bardzo duży dorobek publikacyjny i jest człowiekiem walczącym z wyzwaniami technologicznymi na froncie naukowo-technologicznym.

Regularnie odwiedza naszą Alma Mater. W 2013 roku przyjął na staż do firmy GIGAPHOTON magistranta (Łukasza Dziechciarczyka) na roczny staż studencki.

W Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji SA we Wrocławiu rozpoczął pracę w roku 2006, gdzie pełnił funkcję Wiceprezesa Zarządu, a od roku 2017 pełni funkcję Prezesa. W ciągu kilkunastu lat pracy w ścisłym kierownictwie spółki przyczynił się do wysokiej oceny wystawionej przedsiębiorstwu przez międzynarodową fundację” Europejski Model Doskonałości Zarządzania” .Dzięki temu MPWiK znalazła się w gronie najlepszych zarządzających organizacji w skali europejskiej .W pracy zawodowej stawiał na współpracę z Politechniką Wrocławską oraz innymi uczelniami Wrocławia zarówno w strefie badań i kształcenia studentów. Nadzorował powstanie i działalność Centrum Nowych Technologii MPWiK, które to centrum ściśle współpracuje z PWr. Współpraca naukowa z Pwr zaowocowała uruchomieniem czterech dużych tematów dotyczących nowoczesnych metod uzdatniania wody dla Wrocławia (projekt WODTECH i SEMS) oraz głębokiego usuwania azotu ze ścieków w aglomeracji Wrocławskiej (projekt NWOŚ i FNA), które były i są aktualnie finansowane przez NCBiR. W ramach wyżej wymienionych projektów badawczych wykonano i uruchomiono dwie unikalne stacje badawcze doświadczalne w skali pilotowej, które są aktualnie eksploatowane do badań procesów uzdatniania wody dla Wrocławia oraz badań procesów odzysku wody i surowców ze ścieków oczyszczonych, do badań głębokiego usuwania związków azotu ze ścieków z aglomeracji Wrocławskiej i odcieków ze stacji mechanicznego odwadniania osadów z WOŚ.
Współpracuje z PWr w zakresie kształcenia przez organizowanie praktyk w MPWiK dla studentów umożliwienie wykonywania prac dyplomowych i magisterskich i inżynierskich przez studentów oraz umożliwienie praktycznego zapoznania się z zakładami uzdatniania wody i oczyszczalnia ścieków poprzez wycieczki dydaktyczne dla studentów. Witold Ziomek jest członkiem Rady Uczelni Politechniki Wrocławskiej.

Dyrektor  PGE GiEK SA Odział Kopalnia Węgla Brunatnego Turów

Sławomir Wochna absolwent Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii Politechniki Wrocławskiej na kierunku górnictwo i geologia w zakresie techniki odkrywkowej eksploatacji złóż. Od 30 lat jest pracownikiem kopalni węgla brunatnego Turów, który zdobywał kolejne szczeble kariery zawodowej zaczynając pracę od stanowiska ślusarza na odkrywce, dalej operatora maszyn budowlanych i sprzętu technologicznego na górnika sztygara ziemnego i sztygara oddziałowego w oddziale taśmociągów węglowych i sortowni węgla. W lutym 2011 został powołany na stanowisko Dyrektora Dddziału Kopalni Węgla Brunatnego Turów. Podczas swojej pracy zawodowej zawsze współpracował z Wydziałem, zwłaszcza w zakresie prac badawczych i ekspertyz dotyczących eksploatacji węgla brunatnego transportu kopalnianego oraz maszyn podstawowych stosowanych w kopalniach odkrywkowych.  Oprócz współpracy na polu naukowo-badawczym Sławomir Wochna aktywnie uczestniczy w  działaniach na rzecz integracji absolwentów PWR Politechniki Wrocławskiej zatrudnionych w KGHM.

Dyrektor Naczelny KGHM Polska Miedź SA Oddziału O/ZG „Lubin”.
Dariusz Jach to wybitny absolwent wydziału, który swoją karierę zawodową po ukończeniu studiów związał z KGHM Polska Miedź SA. Pracując w Oddziale ZG Rudna przeszedł wszystkie szczeble dozoru górniczego, do stopnia kierownika ruchu ZG włącznie. Przez cały czas swojej pracy zawodowej utrzymywał i nadal utrzymuje bliskie kontakty z Wydziałem Nabrały one szczególnego znaczenia gdy rozpoczął pełnić funkcję Dyrektora Naczelnego Kopalni ZG Lubin. Od tego czasu aktywnie wspiera realizacje wielu prac naukowo-badawczych i ekspertyz dla potrzeb KGHM, realizowanych przez pracowników macierzystego Wydziału. Wykazuje duże zainteresowanie kreowaniem wspólnych tematów prac badawczo-rozwojowych realizowanych w ramach funduszy własnych finansowanych w ramach pozyskiwanych środków strukturalnych czy unijnych. Oprócz współpracy na polu naukowo-badawczym aktywnie uczestniczy w działaniach na rzecz integracji absolwentów zatrudnionych w  KGHM SA.

Jest również  absolwentem Uniwersytetu Ekonomicznego, ukończył tam studia  w 1995 na wydziale Zarządzania i informatyki. Obecnie jest Dyrektorem ds. eksploatacyjno- technicznych w Legnickim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji SA. Współpraca z Politechniką Wrocławską  przejawia się licznymi wizytami studentów Wydziału Inżynierii Środowiska w LPWiK w Legnicy. Marek Dziopa ma swój udział w podpisaniu umowy ramowej w zakresie współpracy pomiędzy Legnickim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji w Legnicy SA oraz Politechniką Wrocławską oraz  umowy w zakresie badań pyłów z Wydziałem Inżynierii Środowiska. Prowadzi liczne konsultacje w przedmiocie zawartych umów z pracownikami Wydziału Inżynierii Środowiska.

Wiceprezes Zarządu MPWiK SA.

W latach 1982 1991 pracował w Biurze Projektów „BIPROWOD” na stanowisku od asystenta do starszego projektanta ,a następnie na stanowisku kierownika pracowni projektowej. W latach 2001-2007 jako pracownik kadry zarządzającej w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji kierował Działem Inżynieryjnym, Zakładem Oczyszczania Ścieków oraz Działem Realizacji Programów Europejskich. W 2007 roku został powołany na stanowisko Prezesa Zarządu Biura Projektów Budownictwa Komunalnego we Wrocławiu Sp z o.o.. Działalność Wojciecha Stanka jako osoby odpowiedzialnej za rozwój i działanie BPBK sp. z o.o. pozwoliła na znaczący rozwój firmy czego wynikiem było powstanie  wielu nowoczesnych obiektów w zakresie gospodarki wodno-ściekowej w  Polsce. Od 2019 roku pełni funkcję wiceprezesa zarządu MPWiK s.a. we Wrocławiu i czynnie prowadzi współpracę między Wydziałem Inżynierii Środowiska a MPWiK s.a. we Wrocławiu.

Pani Bożena Skibicka odbyła staże naukowe na uniwersytecie w Tsukubie w Japonii oraz  Mariborze w  Słowenii. Stopień doktora nauk ekonomicznych uzyskała na Wydziale Informatyki i  Zarządzania Politechniki Wrocławskiej w 1981 roku. Z branżą informatyczną związana jest od 1990 roku specjalizuje się w dziedzinie zarządzania dokumentami i automatyzacją procesów oraz analityki biznesowej. Jest autorką licznych publikacji z  tego zakresu. Prowadziła wiele projektów wdrożeniowych o różnej skali zarówno w sektorze publicznym jak i komercyjnym.            W 1991 roku współpracowała z wydziałem Informatyki i Zarządzania przy  tworzeniu i wdrażaniu systemu  statystycznej  jakości procesu montażu komputerów w spółce Business Operation Systems Rex a  w   1995 roku przy opracowywaniu systemu obiegu dokumentów w  Zarządzie Dróg i Komunikacji we Wrocławiu z wykorzystaniem systemu pracy grupowej LOTUS NOTES. Pani Bożena Skibicka w  2013 roku była twarzą Politechniki Wrocławskiej w Kampanii promującej naszą Uczelnię. Wspierała od wielu lat Fundację Rozwoju Politechniki Wrocławskiej biorąc udział w  balach charytatywnych oraz  organizowanych aukcjach. Obecnie jako Business Development Manager  współpracuję z firmą Mis² spółka z o.o.. Jest Prezesem Zarządu Stowarzyszenia Praktyków Zarządzania Wiedzą i Przewodniczącą Konwentu Business Centre Club, członkiem Rady Doradców Kanclerza Loży Dolnośląskiej  BCC oraz Przedstawicielem na lata 2014 – 2020 Loży Dolnośląskiej BCC w Komitecie Monitorującym RPO Województwa Dolnośląskiego.

Jest Wiceprezesem i współzałożycielem wrocławskiej firmy Sente która stworzyła i rozwija autorski innowacyjny system informatyczny zarządzania -platformę, która pozwala na obsługę różnorodnych procesów biznesowych i zapewnia środowisko do tworzenia dedykowanych rozwiązań umożliwiających szybkie reagowanie na zmiany w  otoczeniu biznesowym jej użytkowników .Od początku swojego istnienia spółka Sente aktywnie współpracuje z Wydziałem Informatyki i Zarządzania- obecnie zatrudnia ponad 160 pracowników i  realizowała ponad 100 projektów wdrożeniowych w firmach w całej Polsce. W 2019 roku została wyróżniona jako jedna na Dolnym Śląsku i dziewiąta  w kraju Diamentem Forbesa.

Pan Krzysztof Górecki także absolwentem studiów MBA (2003) w Wyższej Szkole Bankowej we Wrocławiu. W latach 1980 -2010 był uczestnikiem oraz  współorganizatorem Szkoły  Symulacji Systemów Gospodarczych organizowanej przez Wydział Informatyki i Zarządzania we współpracy z innymi uczelniami i   ośrodkami gospodarczymi. W latach 2008-2013 był uczestnikiem  Forum Firm Informatycznych organizowanych przez Wydział Informatyki i Zarządzania oraz wrocławskie firmy informatyczne. W roku 2018 wspomagał organizację uroczystości 50-lecia wydziału Informatyki i Zarządzania, był autorem bogatej wystawy fotograficznej prezentującej historię wydziału. Od roku 1999 jest prezesem zarządu firmy THB systemy informatyczne sp. z o.o. we Wrocławiu.

Od 20 lat jest związany z wrocławskim rynkiem IT między innymi z firmami QAD i Unit 4 Teta. W roku 2016 stworzył od podstaw we Wrocławiu polski oddział firmy INFOR czołowego dostawcy systemów klasy ERP obsługującego ponad 68000 klientów na całym świecie. W Centrum kompetencyjnym INFOR w Polsce aktualnie zatrudnionych jest 330 osób o różnych specjalnościach. Na przestrzeni 4 lat pracowało w tej firmie 63 absolwentów Politechniki Wrocławskiej. Artur Sawicki wcześniej był dyrektorem zarządzającym w spółce UNIT 4 Teta produkującej systemy IT dla firm. Oprócz  zarządzania firmą rozszerzył zakres jej działania w Polsce o  dwa  globalne centra usług wspólnych, w  których znalazło zatrudnienie dodatkowo 300 pracowników. Zarządzane przez Pana Sawickiego firmy od kilkunastu lat aktywnie współpracują z Wydziałem Informatyki i Zarządzania przekazując oprogramowanie na potrzeby dydaktyki badań, organizując wykłady i warsztaty oraz oferując program staży i praktyk.

W latach 1976 1992 związany z firmą Fabryka Automatów Tokarskich na stanowisku Pełnomocnika dyrektora ds. Handlowych. Obecnie jest Prezesem Zarządu DS Germaz Sp z o.o.. Kandydat jest wprawdzie absolwentem Wydziału Informatyki i Zarządzania, ale od 2003 roku firma którą kieruje oraz bezpośrednio kandydat współpracuje ścisłe z  Wydziałem Mechanicznym w obszarze dydaktyki poprzez oferowanie miejsc praktyk i staży dla studentów, realizacje prac dyplomowych z przemysłem oraz zaangażowanie w projekty studenckie Bardzo aktywna jest także współpraca w zakresie realizacji procesów badawczo-rozwojowych z  których kilka zakończyło się wdrożeniami patentów.

Swoją karierę zawodową związał w 1978 roku z Instytutem Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych w Opolu, który obecnie występuje pod Nową nazwą Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych. Kandydat w  Instytucie pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji, początkowo był kierownikiem Pracowni i Zakładu Pomiarów i Urządzeń Cieplnych oraz Zakładu Inżynierii Procesów i  Środowiska, by następnie zostać od 2007 roku Zastępcą Dyrektora ds. Techniki .Przez cały okres jego pracy zawodowej w Instytucie bardzo intensywnie i owocne rozwijała się, z jego inspiracji i często przy jego bezpośrednim udziale ,współpraca naukowo-badawcza z różnymi jednostkami badawczymi naszego wydziału. Współpraca między innymi dotyczyła badań przemiału kamienia wapiennego analizy parametrów pracy wentylatorów przemysłowych, badań charakterystyka spalań różnych rodzajów węgla i paliw alternatywnych. Owocem tej współpracy były między innymi wspólne publikacje, wystąpienia na konferencjach oraz realizowane przez studentów naszego wydziału staże i  praktyki dyplomowe.

Kandydat z ponad 35 letnim stażem przemysłowym branży maszyn górniczych.

Obecnie zajmuje stanowisko głównego konstruktora w firmie Mine Master sp. z o.o. w Wilkowie.  Od 2000 roku firma, w której jest od ponad 20 lat głównym konstruktorem współpracuje z  Wydziałem Mechanicznym, co skutkuje  aktywną współpracą w zakresie realizacji projektów badawczo-rozwojowych, z których kilka zakończyło się wdrożeniami patentami i prestiżowymi nagrodami krajowymi. Pan Lesław Ostapów i firma Mine Master sp. z o.o. angażuje się także w  obszarze dydaktyki poprzez oferowanie miejsc praktyk i staży wycieczek dydaktycznych oraz   realizacji prac dyplomowych z przemysłem w czym istotny jest  udział merytoryczny i  organizacyjny Wyróżnionego Absolwenta.

Dr hab. inż. Zygmunt Bąk, ukończył Liceum Ekonomiczne w Nysie w 1972 r. Studia na stacjonarnych studiach doktoranckich w latach 1977-1981. W 1982 roku obronił pracę doktorską w dyscyplinie nauki fizyczne, promotorem był prof. dr hab. Krzysztof Walasek (†2009).
W maju 1982 r. został zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Fizyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP) w Częstochowie. Jego specjalnością naukową jest teoria ciała stałego, w szczególności fizyka magnetyzmu. Na przełomie lat 1988-1989 odbył pięciomiesięczny staż w Natuurkundig Laboratorium Universiteit van Amsterdam. Habilitował się w 1992 r. w Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu i został mianowany na stanowisko profesora WSP w Częstochowie. W latach 1999-2005 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego WSP w Częstochowie. W 2005 r. została utworzona Akademia im. Jana Długosza, która przekształciła się z dniem 1 czerwca 2018 r. w Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie (UH-PJD). Od 2005 r. piastował funkcję Prorektora ds. Rozwoju Akademii im. Jana Długosza. W latach 2008-2012 i 2012-2016 pełnił funkcję Rektora tej uczelni. Od 1 września 2016 r. pełni funkcję Prorektora ds. Rozwoju UH-PJD. Jest członkiem m.in.: Rady Naukowej Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN w Zabrzu, The Korean Magnetics Society, Komitetu Wydawniczego Journal of Magnetics.

Pan Wojciech Kaźmierczak ukończył studia w zakresie informatyki w Instytucie Matema-tyki i Informatyki na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki w roku 2006 z oceną bardzo dobrą. Za swoją pracę magisterską „Algorytmy najlepszego wyboru w zbiorach częściowo uporządkowanych” uzyskał I nagrodę w ogólnopolskim Konkursie PTM na Naj-lepszą Pracę Studencką z Zastosowań Matematyki i Rachunku Prawdopodobieństwa. W roku 2015, W Instytucie Matematyki i Informatyki, także na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki, obronił pracę doktorską z zakresu matematyki pt. „Optymalne algo-rytmy najlepszego wyboru na pewnych naturalnych porządkach częściowych”. Wyniki badań z rozprawy doktorskiej zostały opublikowane w prestiżowych czasopismach z Listy Filadelfijskiej w artykułach „The best choice problem for posets; colored complete binary trees” (Journal of Combinatorial Optimization 31, 13-28, 2016) oraz „The best choice problem
for a union of two linear orders with common maximum” (Discrete Applied Mathematics 161, 3090-3096, 2013).
Po ukończeniu studiów doktoranckich pan Wojciech Kaźmierczak prowadził działalność gospodarczą, a także zasiadał w różnych okresach
w zarządach spółek Stermedia sp. z o.o., Mennica Wrocławska sp. z o.o., Grupa Trinity SA oraz Goldenmark SA. Jest też jednym z założycieli
i udziałowców spółki Wroclife sp. z o.o., która wydaje magazyn i portal wrocławski Wroclife.pl a także współzałożycielem i pierwszym prezesem zarządu Dolno-śląskiego Związku Przedsiębiorców i Pracodawców (DZPP), a w roku 2019 został powołany przez Marszałka Województwa Dolnośląskiego do Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecz-nego jako przedstawiciel strony pracodawców. Jest także wieloletnim działaczem Ruchu Obywatelskiego na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych (JOW) i w ramach tej aktywności był bliskim współpracownikiem
ś.p. prof. Jerzego Przystawy. Kandydat przez cały czas swojej działalności zawodowej i społecznej utrzymuje kontakt z Politechniką Wrocławską. Wraz z prof. Jackiem Cichoniem pracuje nad projektami typu nauka-biznes. Jest także aktywnym uczestnikiem seminarium Procesy stochastyczne na grafach i porządkach częściowych. W ramach tego seminarium jest współautorem pracy rozwiązującej pewien znany problem, która niebawem wysłana zostanie do czasopisma. Jak widać z powyższych informacji, p. dr. inż. Wojciech Kaźmierczak jest osobą mającą znaczący wpływ na życie społeczne i gospodarcze regionu, a także zachowuje aktywne i twórcze, bardzo wartościowe więzi zPolitechniką Wrocławską.

Właściciel firmy MSOCEAN Sp. z o.o.. Twórczyni licznych projektów i realizacji, w tym niepowtarzalnych projektów oceanariów we wrocławskim oraz łódzkim Zoo, projektów zespołów mieszkaniowych; Osiedle na Skrzydlatej, Pogodne Krzyki, Park Ołtaszyn oraz projektów obiektów użyteczności publicznej np.: biurowiec Corpo czy Wall st. House we Wrocławiu. Nagradzana w wielu konkursach min: Profesjonalista Forbesa 2014, Hymalayan Mountain Hut za projekt wysokogórskiego schroniska w Himalajach, Grand Prix oraz 1 miejsce za realizację Afrykarium-Oceanarium.
Wiceprzewodnicząca Konwentu Rady Społecznej Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej.

Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę zawodową w firmie Refa S.A. jako konstruktor, w kolejnych latach pełnił funkcje kierownicze. W roku 2016  został dyrektorem Centrum Automatyki  Elektroenergetycznej w Schneider Electric Polska(dawniej Refa S.A.). O bogatym doświadczeniu zawodowych świadczą liczne projekty techniczne i ich realizacje, uzyskane patenty, wdrożenia przemysłowe. Od początku kariery zawodowej utrzymuje ustawiczne kontakty z Politechniką Wrocławską.  Reprezentuje oraz wspiera  Wydział Elektryczny i Katedrą Energoelektryki fundując nowoczesne sprzęty dydaktyczne, staże i praktyki  dla studentów.

Przeszedł długa i ciekawą ewolucję kariery zawodowej, której kamieniami milowymi były: Wydział Chemiczny PWr (chemik teoretyk), Wyższa Szkoła Wojsk Chemicznych w Krakowie, Huta Szkla Krosno, Instytut niskich Temperatur PAN, Freie University Berlin, Polifarb Wrocław, a obecnie jest Prezesem Zarządu PPG Global Business Services Poland. Utrzymuje kontakty z Alma Mater dzieląc się zdobytym doświadczeniem zawodowym, wiedzą i umiejętnościami z zakresu informatyki.

Rektor w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Nysie.W pracy naukowej zajmuje się problematyką technologii wytwarzania nawozów mineralnych oraz zagospodarowaniem odpadów z różnych gałęzi gospodarki. Jest współautorem ponad 70 publikacji naukowych oraz ponad 50 prac naukowych niepublikowanych. Od1995 stale uczestniczy w pracach badawczo- rozwojowych prowadzonych na  zlecenia krajowych jak i zagranicznych kontrahentów przemysłowych. Aktywność naukowa obejmuje także udział w projektach badawczych w zakresie technologii nawozów na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej.

Po studiach podjął pracę w Olimp Laboratories na stanowisku technologa, którego głównym zadaniem było projektowanie nowych produktów i stworzenie od podstaw Działu Badawczo-Rozwojowego. W roku 2008 awansował na stanowisko Kierownika Działu Badawczo-Rozwojowego, gdzie zarządzał Zespołem projektowym i nadzorował współpracę międzydziałową. W 2015 roku awansował na stanowisko Dyrektora ds. Badań i Rozwoju, jednocześnie pełniąc funkcję Business Development Director w Benepha, Inc. (w ramach grupy kapitałowej Olimp-Nutrifarm). Wykonuje on obowiązki związane z koordynacją procesów związanych ze strategią rozwoju firmy oraz nowych i istniejących linii produktowych tj. ok 350 produktów (ponad 1000 SKU’s) sprzedawanych do ponad 130 krajów. Ponadto do zadań należą analiza rynku w obszarze innowacji produktowych, surowcowych i technologicznych, współpraca z jednostkami naukowymi i kluczowymi kontrahentami. Współtwórca wielu patentów, autor specjalistycznych artykułów, publikacji  prezentowanych na konferencjach krajowych i międzynarodowych oraz szkoleń m.in. dla lekarzy i farmaceutów. W ostatnich 10-ciu latach brał czynny udział opracowaniu i wdrożeniu kilkunastu zaawansowanych projektów technologicznych i badawczo-rozwojowych, innowacyjnych na skalę światową. Najbardziej przełomowymi były: 4 Projekty Kredyt Technologiczny (2013-2014), Stworzenie Ośrodka Badawczo-Rozwojowego w firmie Olimp Laboratories Sp. z o.o. o pow. 7,2tys m2 oraz Inwestycja w Inteligentne Centrum Logistyczne (ICL) w Nutrifarm Sp. z o.o. o kubaturze 129 tys. m³. Łączna wartość wszystkich w/w inwestycji, z pozyskaniem dofinansowania z UE to ok. 400mln zł. W latach 2017-2018 był współpomysłodawcą i Kierownikiem Projektu ”Rozwój Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Olimp Laboratories Future Food 4.0.  o wartości 195 mln zł, który będzie realizowany w latach 2018-2025 w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Jest on, zatem jednym z najmłodszych, ważnych menadżerów przemysłowych, jakich wydała nasza Uczelnia. Mimo znacznego obciążenia czasowego bieżącymi obowiązkami Pan mgr inż. Piotr Kula utrzymuje żywe kontakty z Wydziałem Chemicznym naszej Uczelni.”

Inżynier w jednej z trzech najbardziej prestiżowych firm laserowych w świecie TRUMPF z siedzibą w Niemczech. Obecnej jest odpowiedzialny za rozwój technologi femtosekundowych laserów światłowodowych w grupie TRUMPF, wspomagając wiele ośrodków na całym świecie. Kieruje grupą dwunastu naukowców i inżynierów, prowadzi ze strony przemysłowej dwie prace doktorskie z zakresu fizyki laserów oraz biooptyki, ma udział w wielu projektach badawczych. Jest autorem i współautorem wielu publikacji naukowych oraz 32 zgłoszeń patentowych i przyznanych patentów.

Dr hab. n. med., inż. Piotr Świdziński 1975 Absolwent Wydziału Elektroniki. Wykładowca i koordynator wielu przedmiotów na kierunku Fizjoterapia oraz Protetyka Słuchu na Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu. Jest uznanym ekspertem  w skali kraju z zakresu zastosowań akustyki w foniatrii, audiologii i protetyce słuchu. O dorobku naukowym świadczą liczne publikacje, opracowania, podręczniki i skrypty o tematyce zaburzeń głosu, mowy i słuchu oraz recenzje do czasopism. Wieloletni rzeczoznawca MEN w zakresie programów nauczania i podręczników szkolnych w zawodzie protetyk słuchu. Wielokrotnie nagradzany za działalność naukową i dydaktyczną przez JM Rektora Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, w roku 2003 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP.

Prof. dr hab. inż. Maria Świderska-Bróż absolwentka  Wydziału Inżynierii Sanitarnej 1970. Pracę zawodową w Politechnice Wrocławskiej podjęła w roku 1970 na stanowisku stażysty, a następnie asystenta, adiunkta, docenta i profesora. Cała jej kariera zawodowa była związana z Politechniką Wrocławską, gdzie w latach  1984-1990 pełniła funkcję zastępcy dyrektora instytutu, a w latach 1990-1993 oraz 2002-2008 funkcję prodziekana. Dorobek  naukowo-badawczy obejmuje 150 publikacji, dwie autorskie monografie, 4 skrypty, a przede wszystkim 4 podręczniki  z zakresu oczyszczania i odnowy wody, a także kilkadziesiąt referatów konferencyjnych oraz ponad 60 raportów z badań realizowanych na zamówienia przemysłu. W swojej wieloletniej działalności dydaktyczno – wychowawczej, która obejmowała prowadzenie wszystkich form zajęć  dydaktycznych, była promotorem  ok. 130 prac dyplomowych, 6 zakończonych przewodów doktorskich, a także recenzentem w 13 przewodach doktorskich i 8 habilitacyjnych. Laureatka wielu nagród, wyróżnień i odznaczeń, w tym nagród Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministra Edukacji Narodowej, Rektora Politechniki Wrocławskiej

Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę zawodową w  Zespole Elektrociepłowni Wrocławskich „Kogeneracja”, gdzie na przestrzeni ponad 30 lat zdobywał kolejne szczeble awansu od Inżyniera do Dyrektora. W kolejnych latach sprawował prezesurę w firmie Rokita w Brzegu Dolnym oraz PCC Utilities S.A. Obecnie zarządza  firmą VKN Polska Sp z o.o. działającą na rzecz ochrony środowiska poprzez gospodarcze wykorzystywanie i przetwarzanie odpadów przemysłowych według najnowszych technologii. W swojej działalności zawodowej w dziedzinie energetyki  podejmował  zagraniczną współpracę w zakresie budów obiektów energetycznych i eksportu usług remontowych. Autor  i współautor wielu rozwiązań projektowych związanych z eksploatacją ZEC Kogeneracja.

Prace zawodową rozpoczął w roku 1990 na stanowisku referenta w wojewódzkim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej W Bydgoszczy. Od roku 1991 jest właścicielem Przedsiębiorstwa Projektowo- Montażowego PROMONT. Pracował również w szkolnictwie wyższym– Akademia Techniczno – Rolnicza w Bydgoszczy (2001-2006), Wyższa Szkoła Zarządzania Środowiskiem w Tucholi (2006-2007) oraz Uniwersytecie Technologiczno – Przyrodniczym W Bydgoszczy (2016-2018). Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w roku 2005 a doktora habilitowanego w roku 2010. Doktora i pracę habilitacyjną obronił w Politechnice Wrocławskie, gdzie w roku 2017 został przyznany tytuł profesora.  Dorobek zawodowy Janusza Bujaka obejmuje wiele referatów krajowych i zagranicznych, programów technologicznych, patentów i świadectw ochronnych. W swojej karierze zawodowej otrzymał wiele nagród, wyróżnień, medali i odznaczeń w tym: Krzyż Kawalerski Orderu Odznaczenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi. Współpracuję z Wydziałem Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej prowadząc seminaria naukowe oraz przewody doktorskie.

Wykładowca Filologii Wietnamskiej na Wydziale Neofilologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Tłumacz przysięgły, właściciel biura tłumaczeniowo-doradczego w Warszawie. Aktywista i działacz na rzecz kultury wietnamskiej w Polsce i pomocy społecznej. Wiceprezes Fundacji Wpierania Integracji Wietnamczyków w Polsce. W ramach tej fundacji współorganizuje wiele spotkań, seminariów w celu edukacji o polskiej kulturze, polskim języku i aspektach działalności gospodarczej w Polsce.

Dyrektor centrum informatycznego Capgemini Software Solutions Center. Po studiach rozpoczął karierę zawodową w firmie S3 Group/Philips w Irlandii i w Polsce na stanowiskach managerskich. Od 206 związał się z firmą Capgemini Polska, gdzie pełni funkcję Dyrektora Capgemini Software Solutions Center. Zainicjował jedno z pierwszych centrów informatycznych dla największych firm technologicznych w Polsce. Odpowiadał za rozbudowanie centrum Capgemini We Wrocławiu z niszowej jednostki liczącej 50 osób do największego centrum rozwoju oprogramowania W Grupie Capgemini W Europie Centralnej(obecnie zatrudnia 1700 osób). Od 2012 jest członkiem Konwentu Wydziału Informatyki i Zarządzania. Współpracuje z Wydziałem w zakresie dydaktyki i tworzenia programów.

Na przestrzeni 26 lat przepracowanych w POLTEGORZE- Instytut, pełniąc m.in. funkcję Kierownika Zakładu Transportu Przenośnikowego, uzyskał: 19 Patentów, 4 Wzory Użytkowe, 6 Nagród Ministra oraz Złoty Medal na Międzynarodowym Konkursie w Barcelonie.Brał udział w rozwiązywaniu problemów technicznych, związanych z transportem przenośnikowym dużej wydajności, prowadząc współpracę z instytutami Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej Przed przejściem na emeryturę przez 10 lat pełnił funkcję Dyrektora Naczelnego – Prezesa Zarządu Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego Sp. z o. o. we Wrocławiu.Przeprowadził sprawnie proces restrukturyzacji MPK, poprawił wyniki ekonomiczne Spółki, dostosowując ją do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej. Odnowił znacząco tabor, wprowadził nową jakość pracy. Miał znaczący wkład we wprowadzeniu we Wrocławiu najnowocześniejszego systemu łączności. Po przejściu na emeryturę przez dwie kadencje pełnił funkcję Radnego Miasta Wrocławia, piastując w Kadencji V  funkcję Przewodniczącego Komisji Statutowej, a w kadencji VI Przewodniczącego Komisji Inicjatyw Gospodarczych. Zawsze mocno zaangażowany na rzecz miasta i jego mieszkańców, miał na koncie znaczące sukcesy w rozwiązywaniu miejskich problemów. Był szanowany i ceniony. Jest współzałożycielem i członkiem Komitetu Organizacyjnego wszystkich 11 Zjazdów Koleżeńskich absolwentów studiów dziennych na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej z lat 1956 – 1961.

  Po studiach  zatrudnił się we wrocławskim zakładzie budowy szybowców Przedsiębiorstwo Doświadczalno-Produkcyjne szybownictwa „PZL-BIELSKO” na stanowisku głównego technologa wprowadzając nowatorskie technologie. W 1982 został szefem wrocławskiego Oddziału Przedsiębiorstwa Doświadczalno-Produkcyjnego szybownictwa ,,PZL-BIELSKO”, którym kierował do końca roku 1999,  tj. do przejścia na emeryturę. Należy do Komitetu Organizacyjnego Zjazdów Koleżeńskich rocznika 61 na Wydziale Mechanicznym .

Po ukończeniu studiów rozpoczął prace na stacji kontroli pojazdów w Polmozbycie we Wrocławiu, w kolejnych latach pracował w Stacji Diagnostycznej Naczelnej Organizacji Technicznej we Wrocławiu. W  1991 rozpoczął własną działalność w zakresie szeroko pojętnej inżynierii pojazdowej.(ARDA PUH). W 2003 uzyskał certyfikat  rzeczoznawcy  samochodowego. Przez cały czas swojej aktywności zawodowej identyfikuje się z Politechniką Wrocławska. Wspierając merytorycznie pracowników i studentów Wydziału Mechanicznego  udziela konsultacji zakresie diagnostyki i rzeczoznawstwa samochodowego oraz udostępnia warsztaty samochodowe do celów dydaktycznych.

 Adiunkt na Uniwersytecie w Regensburgu. W swojej działalności naukowej zajmuję się badaniami z dziedziny fizyki półprzewodników i nanostruktur. Wyniki swoich prac publikuje w najlepszych czasopismach międzynarodowych takich jak Natur Communications czy Physical Review Letters, łącznie jest współautorem blisko 70 publikacji, cytowanych ponad 800 razy (bez autocytowań), co składa się na indeks Hirscha wynoszący 17, ponadto wygłosił wiele referentów między innymi na konferencji Internatioanl Conference on Physics. Wybitne osiągnięcia naukowe  Pana Marusza Ciorga zostały  nagrodzone przez National Research Council w Kanadzie.

Wykładowca w University of Michigan-Shanghai Jiao Tong University Joint Institute (UM-SJTU Joint Institute). Jest to instytut z siedzibą w Szanghaju, utworzony i zarządzany wspólnie przez University od Michigan (USA)I jeden z czołowych chińskich uniwersytetów – Shanghai Jiao Tong University.

 Dyrektor departamentu Risk Intelligence Portfela Klientów Zamożnych w Santander Bank Polska SA.

Współpraca z Politechniką Wrocławską: Wiceprzewodnicząca Konwentu Rady Społecznej Wydziału Architektury PWr w kadencji 2012-2016 Przewodnicząca Konwentu Rady Społecznej Wydziału Architektury PWr w kadencji 2016-2020 1998-2008 Praca w Urzędzie Miasta- Wydział Architektury i Budownictwa. 2008-Obecnie: własna działalność (m.in.): • Osiedle wielorodzinne „Oarkowa Ostoja” • Zespół budynków jednorodzinnych „”Nord House” • Nowa Papiernia • Dyrekcyjna 33 • Długosza Business Park

Współpraca z Politechniką Wrocławską:

Udział w organizacji letniej szkoły architektury Sumer School of Architecture – lipiec 2017

Szkolenia w zakresie oprogramowania Vectorworks na Wydziale Architektury

Organizacja i prowadzenie eventów:

Noc Muzeów

Dni Kultury Dawnej,

Członek-założyciel Stowarzyszenia Krzewienia  Kultury Dawnej
Autorka 3 spektakli na festiwal „Maj z muzyka Dawną

Współpraca z wieloma Sstudiami Projektowymi i Firmami Reklamowymi np.: DIAM S.A, QUESTWEST Advertising Sp. z o.o. czy MAXILAND Sp. z o.o.

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Pomoc Absolwentom PWr w odbywaniu praktyk zawodowych i uzyskiwaniu zatrudnienia  w kierowanych przez siebie firmach, kierowanie pracowników na studia podyplomowe „szkolenia drogowych inspektorów mostowych” prowadzone  na PWr.
Udział w organizacji konferencji na PWr. w ;latach 1999, 2007, 2011,
2005-2016 Wrocławskie dni mostowe – również w roli sponsora
Współpraca naukowo badawcza z Pwr. (ponad 70 obiektów mostowych na A-4, A-2 i A-1)
Zainicjowanie i udział w realizacji wieloletniej współpracy z uczelniami w Portugalii
Współpraca w pozyskaniu i realizacji programach naukowo- badawczych finansowanych przez NATO

Obecnie:
Dyrektor Oddziały GDDKiA Opole

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Stała współpraca z dr. Lesławem Królikowskim z Zakładu Inżynierii Chemicznej PWr.

Założyciel Laboratorium którego celem jest modelowanie 3D elementów ciała ludzkiego,
Projektowanie instrumentów medycznych niezbędnych do prowadzenia skomplikowanych operacji
Współpraca z Europejska Agencją Kosmiczną w tematyce biomechaniki- Zachowanie płytek krwi w zmiennym polu grawitacyjnym podczas lotów parabolicznych

Obecnie
Kierownik laboratorium w Experimental Medicine Laboratory – Univerisite libre de Bruxelles

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Szczególna uwaga i zainteresowanie artykułami naukowymi nadesłanymi przez pracowników Wydziału Chemicznego PWr.
Obecnie:
Od 2001 Zastępca Redaktora Naczelnego miesięcznika „Przemysł Chemiczny”

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Kontakty naukowe z Wydziałem Chemicznym

Obecnie
Pełniący obowiązki Rektor
South Dakota  School of Mines and Technology

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Kontakty naukowe z Wydziałem Chemicznym w tym wspólne publikacje i seminaria
Obecnie:
Zakład Onkologii Doświadczalnej
Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej
Polska Akademia Nauk

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Wieloletnia współpraca z prof. Krzysztofem Abramskim na Wydziale Elektroniki owocująca wielokrotną wymianą studencką  i stażami na  Uniwersytecie Princeton

Obecnie:
Associate Professor of  Electrical and Computer Engineering, Princeton University

Współpraca z Politechniką Wrocławską:

Stała współpraca  w ramach porozumienia Pomiędzy Uniwersytetem w Lille, Francja i Uniwersytetem  Limoges, Francja a Politechnika Wrocławską o współpracy dydaktycznej i naukowo badawczej.
Umożliwienie dyplomantom  Wydziału Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki korzystania z zaplecza badawczego francuskich Uczelni
Współpraca naukowo- badawcza w ramach polsko-francuskich studiów doktoranckich

Obecnie
Professor at the University of Limoges, SPCTS

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Kontakty naukowe z Wydziałem Elektrycznym
Promocja reozprawy doktorskiej  doktorantki  Wydziału Elektrycznego PWr.

Obecnie
Kierownik Katedry Robotyki i Zastosowań Informatyki  Politechnika Opolska

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Wieloletnia współpraca z Wydziałem Geoinżynierii Górnictwa i Geologii
Udział w szkoleniach
Projektowanie nowych rozwiązań eksploatacji złóż kopalnianych
Publikacje w materiałach konferencyjnych KRUSZYWA MINERALNE (orgagnizowanej przez wydział Geoinżynierii Górnictwa i Geologii) i przewodnictwo w panelach dyskusyjnych i sesjach tematycznych

Obecnie
Prezes Zarządu Kopalń Odkrywkowych Surowców Drogowych S.A  w Niemodlinie

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
W ostatnim dziesięcioleciu wielokrotny udział w przygotowaniu danych i realizacji pomiarów wentylacyjnych  dla potrzeb obliczeń i analiz wykonywanych przez PWr. prac badawczych i naukowych z zakresu wentylacji
Udział we wdrożeniu wyników pracy „Usprawnienie wentylatorów WPK-5,35, zabudowanych w szybach O/ZG Rudna” w latach 2011-2013
Udział we wdrożeniu pracy badawczej „system monitorowania wiercenie przodka – wersja użytkowa” i poprzedzających ją badań od 2008 roku

Obecnie
Dyrektor ds. Technicznych O/ZG Rudn

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Wieloletnia współpraca z Wydziałem Geoinżynierii Górnictwa i Geologii
Udział w szkoleniach w zakresie projektowania
Projektowanie nowych rozwiązań eksploatacji złóż kopalnianych
Poszukiwanie innowacyjnych rozwiązań procesów produkcyjnych

Obecnie
Prezes Zarządu Centrum Projektowe Miedzi Cuprum-Projekt Sp. z o.o

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Udział w komisji konkursowej – The Best 2017
Syn jest prezesem Fundacji  Manus (Rozwoju Politechniki Wrocławskiej)
Współorganizator i Współgospodarz Konferencji Cyklicznej „”Postęp Techniczny w w Wodociągach – Wydział Inżynierii Środowiska

Obecnie
Adiunkt z tytułem hab. Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Współpraca i korzystanie z doradztwa technicznego pracowników PWr. podczas renowacji kolektora „ODRA” (1998-1999 oraz 2012-2013)
Wieloletnia współpraca i korzystanie z doradztwa technicznego i eksperckiego pracowników PWr. przy przeglądzie obowiązujących w MPWiK S.A. Wytycznych Projektowania I Budowy Miejskich Sieci, Urządzeń i Przyłączy Wodociągowo-Kanalizacyjnych
Współpraca przy wykonywaniu przez pracowników PWr. wielu ekspertyz i analiz oraz wymiana informacji do badań naukowych studentów PWr.

Obecnie
Zastępca managera Zakładu Eksploatacji Sieci  MPWiK S.A we Wrocławiu

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Organizacja w Wietnamie spotkań z autorami polskimi:
2009 Janusz L. wiśniewki
2010 Grzegorz K. Kołodka
2013 Andrzej Grabowski
2015 Magdalena Witkiewicz

W 2015 Odznaczona Honorowo „Bene Merito” za  wzmacnianie pozycji Polski na arenie międzynarodowej przez Ministra Spraw Zagranicznych

Obecnie
Tłumaczenie Literatury polskiej na język wietnamiski
(nagroda za najlepszy przekład w 2006 przyznana przez Stowarzyszenie Literatów Hanoiskich)

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Ciągła współpraca w Wydziałem Mechanicznym PWr.
Doprowadzenie do seminarium w ABB Corporate Research w Krakowie, gdzie zaprezentowano możliwości współpracy Wydziału Mechanicznego z Koncernem ABB.
Podjęcie działań na rzecz zapewnienia stażu absolwentom Wydziału Mechanicznego w jednostkach ABB

Obecnie
Business Unit Transformers, Vice President ,  ABB Management Services (HQ)

Działalność społeczna i szereg odznaczeń
2012 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
1997 Medal Komisji Edukacji Narodowej
1982 Złoty Krzyż Zasługi Rady Państwa
1977 Złota Odznaka Politechniki Wrocławskiej
1980 i 1987 Srebrna i Złota Odznaka SIMP-u
Nagrody  Rektora Pwr. (6 nagród) i Dziekana Wydziału Mechanicznego (4 nagrody)

Od 1963 Działalność w Radzie Nadzorczej Osiedla Biskupin – nagrodzona Złotą i Srebrną Odznaką Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego  (1971, 1977)
Od 1995 Członkostwo i przewodniczenie Prezydium(1997-2013) Dortmundzko-Wrocławskiej Fundacji św. Jadwigi zwieńczone Honorową Odznaką Zasłużonego dla Województwa Dolnośląskiego (2014)

Organizator Zjazdu  MECH’61 po 25 latach od ukończenia studiów i późniejszych

Wiele osiągnieć  naukowych i inżynierskich przynoszących chlubę Uczelni.

Obecnie
Emerytowany Profesor Politechniki Wrocławskie

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Wieloletnia współpraca Instytutu Poltegor z PWr. Wspólne tematy badawcze wypływające z potrzeb przemysłu głównie górnictwa odkrywkowego w branży węgla brunatnego.
Organizator Zjazdu  MECH’61 po 25 latach od ukończenia studiów i późniejszych

Obecnie
Emerytowany Kierownik Pracowni Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego POLTEGOR

Współpraca z Politechniką Wrocławską:
Stała współpraca z PWr. Publikacja Artykułów z afiliacją  PWr. we współpracy z prof. Arkadiuszem Wójsem.  Obecnie na stażu naukowym W jej grupie przebywa doktorant z Wydziału Podstawowych Problemów Techniki

Obecnie
Full Professor University Wisconsin- Madison, Department of Materials Science &Engineering And Department of Engineering Physics

Współpraca z Politechniką Wrocławską:

Profesor wizytujący w semestrze zimowym na PWr.

Obecnie

Professor , Department of Statistics Lund University, Sweden

PIOTR FOKCZYŃSKI ukończył studia na Wydziale Architektury  w 1985 roku. Zawód architekta wykonywał w Pracowni Projektowej KONCEPT, rodzinnej firmie projektowej. Oprócz wykonywanej praktyki, uczestniczył w wielu konkursach architektonicznych  i jako współautor zdobył wyróżnienie w Konkursie architektoniczno- urbanistycznym na zagospodarowanie Placu Wolności we Wrocławiu.
W 2000 roku był jednym z założycieli IZBY ARCHITETKÓW RP,  do dnia dzisiejszego piastuje w niej stanowisko Wiceprzewodniczącego DOLNOŚLĄSKIEJ OKRĘGOWEJ IZBY ARCHITEKTÓW.
Jest głównym autorem bardzo ważnego dokumentu dla wszystkich czynnych zawodowo architektów tj. STANDARDÓW WYKONYWANIA ZAWODU.
W 2003 roku mgr inż. arch. Piotr Fokczyński został powołany przez Prezydenta Miasta Wrocławia na stanowisko Architekta Miasta.
Po powołaniu na stanowisko utrzymuje stały kontakt z Uczelnią i macierzystym wydziałem. Zawsze miał na uwadze dobro i rozwój Wydziału Architektury, aktywnie wspierając  jego działalność w zakresie kształcenia specjalistów . Bierze czynny udział w życiu akademickim wspomagając proces dydaktyczny Wydziału, uczestnicząc w licznych warsztatach studenckich na aktualne tematy związane z Wrocławiem  oraz organizuje studenckie konkursy architektoniczne, w tym prestiżowy konkurs na najlepszą pracę magisterską o tematyce związanej z Wrocławiem pod Honorowym Patronatem Prezydenta Wrocławia, w wyniku którego nagradzane są najlepsze prace dyplomowe  na kierunkach Architektura i Urbanistyka, oraz Gospodarka Przestrzenna. Jest stałym gościem uroczystości wydziałowych i uczelnianych. Jednocześnie Wydział Architektury i Budownictwa Urzędu Miasta Wrocławia był i jest zawsze otwarty na współpracę ze studentami  i pracownikami Wydziału Uczelni.
Jako Architekt Miasta wprowadził do planowania przestrzennego szereg zasad projektowania architektonicznego i poprzez modele przestrzenne konfrontację zamierzeń planistycznych z warunkami technicznymi. Jego największym osiągnieciem jest propagowanie rozwiązań architektoniczno-urbanistycznych problemów miasta poprzez konkursy architektoniczne.
Sposób organizacji Urzędu Architekta Miasta Wrocławia stał się w skali Polski wzorcem do naśladowania, stąd liczne zaproszenia z różnych miast na terenie całego kraju, które podjęły próbę stworzenia stanowiska architekta miasta.
O jego autorytecie i doświadczeniu świadczy fakt, że często jest powoływany do kolegiów konkursowych na terenie woj. dolnośląskiego i całego kraju.
W 2011 roku jeden z głównych pomysłodawców budowy wzorcowego osiedla Nowe Żerniki, unikalnego w skali Polski projektu, którego jest koordynatorem ze strony miasta.

KATARZYNA HAWRYLAK-BRZEZOWSKA  od początku swojego życia jest związana z Wydziałem Architektury Politechniki Wrocławskiej ponieważ studia architektoniczne ukończyła jej matka – Jadwiga Grabowska-Hawrylak – absolwentka pierwszego powojennego rocznika studentów. Katarzyna Hawrylak poszła w jej ślady i ukończyła naukę na wydziale Architektury w 1973 roku. Tradycja rodzinna sprawiła,  że architektem został również jej brat Maciej Hawrylak (obecnie adiunkt na wydziale Architektury PWr) a później synowie – kolejne pokolenie Brzezowskich i Hawrylaków. Warto nadmienić że ojciec pani Katarzyny, prof. Henryk Hawrylak całe życie zawodowe związał z Politechniką Wrocławską i uzyskał tytuł Doctor honoris causa Politechniki Wrocławskiej a najmłodszy brat, prof. Paweł Hawrylak w 2010 roku został przyjęty w poczet profesorów honorowych Politechniki Wrocławskiej.
Jako absolwentka pani Hawrylak-Brzezowska rozpoczęła studia doktoranckie w Instytucie Historii Architektury, Sztuki i Techniki na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Następnie w 1977 roku mając już zainteresowania ukierunkowane na ochronę zabytków, podjęła pracę w Przedsiębiorstwie Państwowym Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział Wrocław. Przerwało ją macierzyństwo i wyjazd za granicę wraz z mężem Wojciechem Brzezowskim (architektem, prof. PWr)
Po powrocie do kraju w 1987 roku kontynuowała pracę zawodową w Biurze Studiów i Dokumentacji Zabytków we Wrocławiu. W 1990 roku została zatrudniona w Urzędzie Miejskim Wrocławia, początkowo w wydziale Architektury i Budownictwa w Pracowni Urbanistycznej. W międzyczasie zdobyła doświadczenie i dorobek pracy naukowej, badawczej i projektowej związanej z obiektami historycznymi . w 1994 roku zdobyła w drodze konkursu stanowisko Miejskiego Konserwatora Zabytków. Urząd taki istniał we Wrocławiu w latach 1965-1972. Po 25 latach przerwy musiała od podstaw zorganizować pracę zespołu, który miał zajmować się wszystkimi zabytkami znajdującymi się w granicach miasta (wpisanych do rejestru zabytków jest ponad tysiąc obiektów i zespołów zabytkowych a kolejne tyle czeka na wpis). Od 2003 roku Katarzyna Hawrylak-Brzezowska jest konserwatorem samorządowym w randze dyrektora Biura Miejskiego Konserwatora Zabytków.
Od początku z wielką pasją zajęła się ratowaniem materialnych świadectw dawnych czasów i wielokulturowych spuścizn tworzących tożsamość Wrocławia i poczucie więzi jego obecnych mieszkańców. We wszystkich działaniach wykazywała się rozległą wiedzą teoretyczną i praktyczną oraz umiejętnością kierowania ludźmi i współpracy z inwestorami, często nie umiejącymi zrozumieć słowa „zabytek”. Z jej pomocą musieli oni sprostać wyśrubowanym wymogom konserwatorskim, stosować technologie i materiały typowe dla epoki tak aby w maksymalnym stopniu dochować autentyzmu wiernie odtwarzając dawny stan obiektu. Również funkcjonalność takich budynków, wznoszonych przecież i innej epoce, musiała sprostać dzisiejszym  oczekiwaniom i wymogom  konserwatorskim. Odbywa się to dzięki  ścisłej współpracy z zespołem Urzędu Miejskiego Konserwatora, kierowanego przez Panią Hawrylak-Brzezowską ale również przy jej osobistej stałej kontroli. Niewiele osób spoza branży ma świadomość  tego , ze konserwator musi nieustannie walczyć o zabytki. Także w sensie dosłownym, co pokazała w czasie powodzi w mieście w 1997 roku.
Ostatnie 23 lata wykazały, że doskonale sprawdziła się ona w na swym stanowisku, a przy jej czynnym udziale uratowano liczne zabytki o wysokiej klasie niezwykle ważne dla miasta (ostatnio DH Renoma, Dworzec Główny PKP, Teatr Muzyczny Capitol ) a także na terenie Starego Miasta wzniesiono z szacunkiem dla otaczających je obiektów zabytkowych liczne nowe budynki i kompleksy usługowe.
Należy też zwrócić uwagę na częstą i bardzo owocna współpracę Pani Konserwator z Politechniką Wrocławską, która jest właścicielem wielu zabytkowych obiektów we Wrocławiu. Prace prowadzone przez Uczelnie są pod szczególną opieka Jej całego zespołu działającego przy Konserwatorze Miejskim, który zawsze służy radą i pomocą. Wielkie znaczenie ma fakt, że zwraca się ona zwykle do naukowców zatrudnionych na Uczelni, by wykonali jako prace przedwstępne ekspertyzy i opracowania naukowe zawierające studia i wytyczne do projektów przebudów. Honoruje wszystkie zawarte w nich wnioski co znacznie przyspiesza zatwierdzanie projektów a jej wizyty na budowie nadają szybkiego tempa pracom.
Tak było w przypadku zabytkowego kompleksu budynków Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, który od kilku lat poddawany jest pracom rewaloryzacyjno-konserwatorskim i rozbudowie. Efekty tej współpracy robią na wszystkich wielkie wrażenie gdyż widoczne jest tu indywidualne podejście do zabytku, oparte o badania naukowe i dążenie do odtworzenia utraconych wartości kulturowych.
Trzeba również podkreślić fakt, że Katarzyna Hawrylak-Brzezowska aktywnie przyczyniła się do tego, ze w 2016 roku Wrocław został wyróżniony za „kwitnące środowisko kulturowe i społeczne” i uznany za jedno z dwóch polskich miast, w którym żyje się najlepiej.

TOMASZ URBANOWICZ– architekt, artysta szkła do architektury. W 1985 roku obronił dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Jest absolwentem XIV LO we Wrocławiu.W latach  1982-1985 odbywał studia nad witrażem na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1985-1989 pracował jako asystent prof. M. Poźniaka w Zakładzie Rysunku Malarstwa i Rzeźby Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej.
W czerwcu 1989 roku decyduje się na samodzielną pracę twórczą zakładając pracownię ARCHIGLASS. Tworzy i realizuje projekty kompozycji ze szkieł artystycznych do architektury. Wielkoformatowe szkła powstają w zaawansowanych technologicznie piecach z wykorzystaniem opracowanych własnych technik odlewania i barwienia szkła. Charakterytyczne jest ciągłe twórcze eksperymentowanie w tworzeniu unikatow, które zawsze powstają do konkretnego miejsca, uwzględniając zmieniające się światło. Specyfiką wieloletniej twórczości są realizacje do prestiżowych budynków użyteczności publicznej.
Można je podziwiać głównie w Polsce, ale i na całym świecie np. : w Operze i Filharmonii Podlaskiej Europejskim Centrum Kultury w Białymstoku, Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, w Sądzie Najwyższym w Warszawie, w Kampusie Uniwersytetu w Białymstoku, na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej,  na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach, w gmachu głównym Uniwersytetu Wrocławskiego, w Muzeum Architektury we Wrocławiu, w wielu bankach, w kościele w Działdowie i w wielu innych miejscach.
Szklana kula ’’Zjednoczony Świat’’ o średnicy 180 cm od 2004 roku stanowi centralny punkt Agory Parlamentu Europejskiego w Strasburgu będąc darem miasta Wrocławia. Rzeźba ta została wyróżniona przez The Corning Museum of Glass, New York, USA za jedno ze stu najwybitniejszych szklanych dzieł na świecie w New Glass Review 21.
Jedna z kompozycji Tomasza Urbanowicza pływa na największym transatlantyku świata Queen Mary II, inna zdobi  College G. Brassens’a w Paryżu, zielone kompozycje hol browaru Holsten w Hamburgu, a kompozycja z aniołem  Instytut Polski w Pradze.
Największym zaszczytem dla autora był trzykrotny udział w prezentacjach Polski na Światowych Wystawach EXPO : na EXPO 2000 w Hanowerze gdzie wystawiany był szklany miś oraz kula, na EXPO 2005 w japońskim Aichi gdzie kompozycja ‘’Dusza Fortepianu’’  stanowiła główny artefakt wnętrza Polskiego Pawilonu, oraz na EXPO 2008 w hiszpańskiej Saragossie gdzie kompozycja ‘’Polska – wiatr w żaglach’’ wpisywała się w ideę narodowej prezentacji. Kompozycje szklane powstają czasem do wnętrz firm i wyjątkowych rezydencji prywatnych. Tomasz Urbanowicz wystawiał swoje szklane dzieła na licznych wystawach w kraju i za granicą m.in. na Festival del’Arte w Pałacu w Wojanowie w 2012-2016, w Zamku Cannenburch w Holandii w 2013 i w 2016 roku, na wystawie ‘’Obszary sensualne’’ w Muzeum Miejskim we Wrocławiu w 2016 roku, na wystawie ‘’Glasshenge ‘’ w holu wrocławskiego  Portu Lotniczego w 2013/2014 roku, w Muzeum Architektury w 1990 i 1999 roku, w ogrodach Ambasady RP w Pradze. Prace w zbiorach prywatnych w USA, Australii, Izraelu, Niemczech, Holandii, Francji oraz w Polsce np. w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze. Tomasz Urbanowicz posiada nagrody i wyróżnienia za swoją szklaną twórczość np. nagrodę w konkursie  im. Macieja Nowickiego pt. ‘‘Architektura koloru’’ za wielkoformatowe kompozycje ze szkła w holu Centrum Naukowo Badawczego Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej.
Szklane kompozycje Urbanowicza opisane zostały w światowych publikacjach np. w ‘’Architectural Glass Art – Andrew Moor – London GB 1997’’, ‘’Colour in Architecture – Andrew Moor- London GB 2006’’, ‘’Contemporary Kiln-Formed Glass – Keith Cummings, A&C Black Publishers Ltd 2009’’.
W 2013 roku w kinie Nowe Horyzonty we Wrocławiu odbyła się premiera filmu ‘’850 oC – Szkło Tomasza Urbanowicza’’ https://vimeo.com/60897837

TOMASZ SMOLARZ ukończył studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej  w 1992 roku.
Po zakończeniu nauki rozpoczął pracę jako inspektor ds. budownictwa w Urzędzie Miasta w Dzierżoniowie. Sześc lat później został wiceprezesem spółdzielni mieszkaniowej w Bielawie. Stanowisko to piastował przez kolejne cztery lata. Po zakończeniu kadencji, w latach 2002 – 2007 pracował jako zastępca burmistrza Dzierżoniowa. Od 2007 roku Poseł na sejm RP VI i VII kadencji – członek Sejmowej Komisji Kultury Fizycznej i Sportu oraz Komisji Skarbu Państwa, Komisji Infrastruktury i Komisji Gospodarki. 12 marca 2014 powołany na stanowisko wojewody dolnośląskiego. W konsekwencji wygasł jego mandat poselski. Stanowisko wojewody zajmował do grudnia 2015 roku. Tomasz Smolarz obecnie jest wiceprezesem Wrocławskiej Agencji Rozwoju Regionalnego S.A.
Tomasz Smolarz jest członkiem wielu organizacji społecznych, m.in. Obywatelskiego Bloku Samorządowego, MZKS Żagiew Dzierżoniów, Stowarzyszenia na rzecz Remontu i Renowacji Zabytkowego Kościoła im. Św. Jerzego, Związku Kynologicznego, Stowarzyszenia Wielka Sowa, Towarzystwa Miłośników Dzierżoniowa. Jest również członkiem Rady nadzorczej Fundacji Salus ProFamilia, członkiem Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich i członkiem Rady Fundacji KGHM Polska Miedź S.A.
Uhonorowany szeregiem odznaczeń, min.: w 2014 roku „Złota Odznaka Politechniki Wrocławskiej” przyznana przez Rektora Politechniki Wrocławskiej prof. Tadeusza Więckowskiego. W 2015 roku. otrzymał „Srebrny Medal za Zasługi dla Policji” przyznany przez Ministra Spraw Wewnętrznych Teresę Piotrowską, Medal „Za wybitne zasługi Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych” oraz Odznakę Honorową „Przyjaciel Panoramy Racławickiej” przyznaną przez Dyrektora muzeum Narodowego we Wrocławiu dr hab. Piotra Oszczanowskiego.
Współpraca z Politechniką Wrocławską po ukończeniu studiów zaowocowała członkostwem Honorowego Konwentu Politechniki wrocławskiej od 2014 roku. W okresie pracy parlamentarnej w Komisji Infrastruktury i Komisji Gospodarki wspierał projekty związane z rozwojem infrastruktury transportowej na Dolnym Śląsku, które były realizowane przy dużym udziale absolwentów Politechniki Wrocławskiej a szczególnie Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego. Tomasz Smolarz współpracuje również z Dolnośląską Izba Okręgową Inżynierów Budownictwa oraz ze związkami należącymi do Wrocławskiej Rady Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych zrzeszającymi absolwentów Politechniki Wrocławskiej. Koordynował również zapisy listu intencyjnego w sprawie budowy centrum naukowo-badawczo-rozwojowego na terenie byłego lotniska w Oleśnicy.

JULIA SALONI – Absolwentka Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej, rocznik 2001.
W latach 1996-2001 studiowała na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej na kierunku Technologia Chemiczna, gdzie w 2001 roku uzyskała tytuł magistra inżyniera chemii. Pracę magisterską poświęconą teoretycznym badaniom pochodnych kokainy wykonała pod opieką prof. Szczepana Roszaka.
Następnie rozpoczęła studia doktoranckie w Stanach Zjednoczonych na Uniwersytecie Stanowym w Jackson pod kierunkiem prof. Jerzego Leszczyńskiego, obecnie Doctora honoris causa Politechniki Wrocławskiej. Studia doktoranckie w dziedzinie chemii obliczeniowej ukończyła w 2007 roku otrzymując tytuł doktora chemii.
Obecnie jest wykładowcą na Jackson State University w stanie Missisipi w USA. Naukowo zajmuje się teoretycznymi badaniami nad zastosowaniem polimerόw do wykrywania substancji niebezpiecznych.  Jest autorką podręcznika do obliczeń z chemii ogόlnej wydanego w wersji angielskiej.

ANDRZEJ JĘDRCZAK ukończył studia wyższe w roku 1975 na Wydziale Chemii, z wyróżnieniem. Naukę kontynuował na studiach doktoranckich w Instytucie Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierwiastków Rzadkich, gdzie w roku 1979 uzyskał stopień doktora nauk chemicznych, za pracę pt.: Transport jonów przez przepony w elektrolizerze do otrzymywania miedzi. Stopień naukowy doktora habilitowanego, specjalność technologia wody i ścieków, uzyskał w 1993 roku decyzją Rady Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej, na podstawie przedstawionej rozprawy habilitacyjnej pt.: Skład chemiczny wód pojezierza antropogenicznego w Łuku Mużakowskim.
Od roku 1979 pracuje w Instytucie Inżynierii Środowiska Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze (która przekształciła się kolejno w Politechnikę Zielonogórską (1996) i Uniwersytet Zielonogórski (2001)), kolejno na stanowiskach adiunkta (1979-1993), adiunkta z habilitacją (1993-1994), profesora nadzwyczajnego (od 1994). 23 lutego 2011 roku Prezydent Rzeczypospolitej nadał mu tytuł naukowy profesora nauk technicznych. Od 1996 roku jest dyrektorem Instytutu Inżynierii Środowiska.
Prof. dr hab. inż. Andrzej Jędrczak jest uznanym w kraju specjalistą z zakresu biologicznego przetwarzania odpadów. Jest autorem licznych artykułów z zakresu technologii zagospodarowania i recyclingu odpadów, modelowania, ochrony i odnowy środowiska zdegradowanego przez przemysł oraz chemii wód podziemnych i powierzchniowych. Łączny dorobek naukowy obejmuje ponad 130 oryginalnych prac twórczych. Niewątpliwym osiągnięciem prac w zakresie gospodarki odpadami było wydanie w 2007 roku książki: Biologiczne przetwarzanie odpadów. Była to pierwsza tego typu praca w piśmiennictwie polskim, która tak kompleksowo traktuje problematykę biologicznych metod przetwarzania odpadów. Był promotorem siedmiu zakończonych przewodów doktorskich.
Ważnym obszarem aktywności Andrzeja Jędrczaka, poza pracą naukowo-badawczą, jest działalność projektowo-inżynierska. Jest On autorem lub współautorem 55 prac projektowych (w większości obiekty wybudowane), około 50 prac naukowo-badawczych niepublikowanych, ponad 200 ekspertyz, ocen i opinii rozwiązań projektowych oraz 2 patentów. W grupie prac projektowych wyróżnić warto projekty budowlane pierwszych dwóch w kraju instalacji do ko-fermentacji odpadów komunalnych i osadów ściekowych wykonane przez zespół pod Jego kierunkiem. Za realizację zakładu w Puławach, Jury Konkursu Ekologicznego pod Patronatem Honorowym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego przyznało firmie ECOSERVICE”, Sp. z o.o. certyfikat „Technologia godna polecenia” (2002).
Był lub jest członkiem organizacji i komitetów naukowych: Komitetu Inżynierii Środowiska PAN (2007-2016), Komisji Analizy Odpadów Komitetu Chemii Analitycznej PAN (1994-2006), Sekcji Inżynierii Sanitarnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN (1997-2006), komitetów naukowych kilkunastu konferencji naukowych oraz kolegium redakcyjnego czasopisma Civil and Environmental Engineering.
Za osiągnięcia naukowe, dydaktyczne i wychowawcze był wielokrotnie uhonorowany nagrodami JM Rektora Politechniki Wrocławskiej i JM Rektora Uniwersytetu Zielonogórskiego oraz został odznaczony: Srebnym Krzyżem Zasługi – 1998 r. i Medalem Komisji Edukacji Narodowej – 2001 r. Za zasługi dla ochrony środowiska i gospodarki wodnej został odznaczony Srebrną Odznaką Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych (1990), Oznaką Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa zielonogórskiego” (1998) i medalem „Przyjaciel środowiska województwa zielonogórskiego” (1998).

ROMAN SAKOWICZ absolwent Wydziału Podstawowych Problemów Techniki na kierunku Biotechnologia W 1988 roku obronił pracę dyplomową, która zakończyła się publikacją : Dobryszycki P., Sakowicz. R., Kochman M. Site-specific modification or rabbit muscle aldolase with fluorescent probes. Acta Biochim Pol. 1990; 34(4): 463-74.
Po wyjeździe na przełomie lat 80-tych I 90-tych pracował naukowo w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych nad białkami motorycznymi co zaowocowało świetnymi publikacjami m.in. podczas pobytu w grupie prof. Larry Goldsteina w Univ. Calif. San Diego Dept. Of Cell and Molec. Medicine współpracował z laboratorium późniejszego laureata Nagrody Nobla W. E. Moernera (mikroskopia fluorescencyjna pojedynczych cząstek) co zakończyło się wspólną publikacją.
W firmie farmaceutycznej Cytokinetics,  w latach 1998-2006 pracował nad lekami wpływającymi na białkowe motory molekularne (kinezyny, mitozyny) związane z zaburzeniami cyklu komórkowego i skurczy mięśnia sercowego.
W 2006 roku przeszedł do koncernu farmaceutycznego GILEAD i tam pracuje do dziś na stanowisku Senior Director, Biology.
Dorobek naukowy dra Sakowicza to m.in. 78 publikacji , cytowanych 1995 razy (bez autocytowań), indeks Hirscha=22 i ponad 40 patentów.
Dr Roman Sakowicz jest współtwórca ponad 25 leków antynowotworowych, antywirusowych i pierwszego i dotychczas jedynego działającego leku na żółtaczkę typu C w tym 7 na rynku a reszta w badaniach klinicznych.
W 2016 roku dr R. Sakowicz sponsorował i współorganizował z Politechniką Wrocławską  i Uniwersytetem Wrocławskim międzynarodowy kongres BIOCongress 2016.
Dr Roman Sakowicz udziela konsultacji naukowych i niesie pomoc  w postaci odczynników w projekcie związanym  z fluorescencyjnym znakowaniem białek, realizowanym  w Zakładzie Biochemii Politechniki Wrocławskiej. Aktywnie współpracuje też z  uczonymi polskiego pochodzenia (m.in. Doktorantka zakładu Biochemii, dr. Anita Majka-Niedziela)
Cały czas utrzymuje kontakty z krajem i Polakami (część badań klinicznych GILEADA prowadzona jest w Polsce). Na wiosnę 2017 roku przygotowywany jest cykl wykładów dra R. Sakowicza na Politechnice Wrocławskiej dotyczący projektowania leków.

EDWARD ZIAJA specjalizował się z w Automatyce na kierunku Elektrotechniki na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej, gdzie w roku 1971 obronił prace dyplomową. Po ukończeniu nauki rozpoczął pracę w Instytucie Układów Elektromaszynowych Politechniki Wrocławskiej, gdzie pracował jako pracownik naukowy na stanowisku asystenta i starszego asystenta do roku 1981. W latach 1983-1988 był zatrudniony na budowach za granicą za pośrednictwem Centrali „Polservice” Warszawa jak główny inżynier w algierskiej firmie EPBTP SAIDA koło Oranu oraz w USA w roku 1991.
Od 2006 roku pracuje na stanowisku Prezesa Zarządu w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych sp. z o.o. we Wrocławiu. Przed objęciem tego zaszczytnego stanowiska, przeszedł przez wszystkie szczeble kariery w Instytucie, począwszy od Specjalisty w Dziale projektowania Układów Automatyki (1989-1990), Kierownika Marketingu (1990-1992), pełnomocnika Dyrektora ds. Marketingu (1992-1993),  I-ego Zastępcy Dyrektora (1993-2003), Zastępcy Dyrektora ds. Rozwoju i Marketingu (2003-2006), Zastępcy Dyrektora ds. Rozwoju i Kluczowych Klientów (2006), oraz Dyrektora (2006-2007).
W okresie przekształcania Instytutu IASE w spółkę z o.o. doprowadził do odbudowania pozycji rynkowej firmy, za co został odznaczony w 2008 roku Laurem Białego Tygrysa. Jako wieloletni Prezes IASE przyczynił się do rozwoju i pozycji spółki oraz wprowadzenia wielu nowoczesnych rozwiązań technologicznych w polskiej energetyce.
Jest szczególnie zasłużony dla utrzymania Instytutu IASE na trudnym konkurencyjnie rynku energetycznym.
Edward Ziaja jest autorem i współautorem 16 patentów oraz wzorów użytkowych, zdobywcą 8 nagród Rektora Politechniki Wrocławskiej za działalność naukową i wynalazczą (w okresie pracy na Politechnice Wrocławskiej)
Jest autorem i współautorem wdrożeń 6 patentów w elektroenergetyce polskiej oraz około 60 prac publikowanych w prasie branżowej.
Uczestniczy w pracach Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej i Komitetu Wielkich Sieci Energetycznych. Jest członkiem Rady Konsultacyjnej czasopisma „Poradnik producenta i użytkownika- Energia” oraz Przewodniczącym  Rady programowej Biuletynu IASE w czasopiśmie Energetyka.
Jego działalność wynalazcza została uhonorowana Krzyżem Komandorskim oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Wynalazczości Królestwa Belgii. Dwukrotnie, w latach 1995 i 2006 został odznaczony medalem „Za zasługi dla Energetyki ”. Posiada również medal „Zasłużony dla Elektrowni Turów”
Od 1968 roku jest członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich. W kadencji 2012-2016 przewodniczył Oddziałowemu Kolegium Sekcji Automatyki i Pomiarów. Przez wrocławski Oddział SEP został wyróżniony medalem im Prof. Kazimierza Idaszewskiego i Złotą Odznaka Honorową SEP (2013).
Edward Ziaja po ukończeniu studiów ściśle współpracuje z Politechniką Wrocławską poprzez jej promowanie w środowisku energetyki krajowej.  Aktywnie bierze udział w pracach Konwentu Wydziału Energetycznego, którego jest członkiem. Udziela pomocy w organizacji imprez, konferencji studenckich a w szczególności Balu Elektryka który już dwukrotnie odbył się w Auli Instytutu. Pracownicy Wydziału często śą przez niego zapraszani do udziału w pracach Rady Naukowej IASE.
Kierowany przez  Edwarda Ziaję Instytut organizuje praktyki studenckie, a absolwenci Politechniki Wrocławskiej są pożądanymi i cenionymi pracownikami instytutu gdzie często awansują na stanowiska kierownicze.

JANUSZ ZACHAREWICZ ukończył Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii ze specjalnością Technika Eksploatacji Złóż w 1977 roku. W tym też roku rozpoczął swoja karierę w KWK Wałbrzych na stanowisku sztygara zmianowego by trzy lata później zostać najmłodszym kierownikiem największego oddziału wydobywczego w historii KWK Wałbrzych. W dalszych latach piął się po szczeblach kariery zawodowej, przez stanowisko Nadsztygara Górniczego(1982-1985), Kierownika Robót Górniczych(1985-1986),by w 1986roku rozpocząć pracę w Dolnośląskim Gwarectwie Węglowym jako inspektor kopalń. Po powrocie do KWK Wałbrzych(1988-1992) piastował stanowiska Kierownika Robót Górniczych , Głównego Inżyniera  Górniczego, i I-ego Zastępcy Kierownika Ruchu ZG. W latach 1993-2006 Był V-ce prezesem Zarządu HYDROPURE POLEN Sp. Z o.o. (1993-1997), Prezesem Zarządu AQUARIS Sp. z o.o. (1997-2001) i Głównym Inżynierem Górniczym  w PRGM Polkowice(2001-2006).
Od 2006 roku zasila szeregi KGHM Polska Miedź S.A. najpierw jako nadsztygar górniczy  w O/ZG Rudna  a od 2014 do dziś  KGHM Zanam na takim samym stanowisku.
Janusz Zacharewicz ścisłe współpracuje z Politechniką Wrocławską przez cały czas po ukończeniu studiów. Bezpośrednio z Wydziałem Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii w zakresie realizacji prac badawczych i wspólnego rozwiązywania problemów górnictwa początkowo węgla kamiennego a następnie miedziowego w zakresie zwalczania zagrożenia wyrzutami gazów i skał oraz bezpieczeństwa eksploatacji w warunkach zagrożenia tąpaniami, oraz przez organizowanie na terenie KWK Wałbrzych i KGHM praktyk zawodowych i dyplomowych  dla studentów Wydziału.
Janusz Zacharewicz opiekuje się też absolwentami podejmującymi pracę w kopalniach. Jest członkiem zarządu Koła absolwentów Wydziału Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii w KGHM. Jest też członkiem Stowarzyszenia Absolwentów Wydziału Górniczego a od 1982 roku członkiem Zarządu Stowarzyszenia.
Aktywnie bierze udział i kultywuje tradycje górnicze na Wydziale zwłaszcza w czasie corocznych obchodów Święta Górniczego oraz przez prowadzenie kilkunastu tradycyjnych spotkań górniczych dla studentów, pracowników i absolwentów a od szeregu lat prowadzi Barbórki Wydziałowe.

MAREK MARZEC  ukończył WydziaŁ Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii Politechniki Wrocławskiej w 1988 roku.  W latach 1988-1994 pracował pod ziemią w KWK Wałbrzych  na stanowiskach: Stażysty, Specjalisty ds. Górniczych, Sztygara Zmianowego Oddziału Wydobywczego oraz Nadsztygara Górniczego. W latach 1994-1996 również pod ziemią pełnił funkcję Nadsztygara Górniczego ds. Robót eksploatacyjnych  i Zastępcy Kierownika Robót Górniczych. W październiku 1997 roku przeszedł do KGHM Polska Miedź S.A. gdzie w ciągu 11 lat w O/ZG Rudna w Polkowicach przeszedł ścieżkę kariery pracy pod ziemią od Sztygara Zmianowego, Zastępcy Sztygara Oddziałowego Oddziału wydobywczego, Sztygara Oddziału, Nadsztygara Górniczego, przez Kierownika Działu Robót Górniczych, do Dyrektora i Pełnomocnika Zarządu.
Latem 2006 roku  w O/ZG „Lubin” w Lubinie objął stanowisko  Dyrektora Oddziału – Jednostka Ratownictwa Górniczo-Hutniczego, by awansować na Dyrektora ds. Technicznych w 2010 roku.
Od kwietnia 2016 jest Dyrektorem Naczelnym Oddziału „Lubin”.
Marek Marzec ścisłe współpracuje z Politechniką Wrocławską przez cały czas po ukończeniu studiów. Bezpośrednio z Wydziałem Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii  w zakresie realizacji prac badawczych i wspólnego rozwiązywania problemów górnictwa początkowo węgla kamiennego a następnie miedziowego w zakresie zwalczania zagrożenia wyrzutami gazów i skał oraz bezpieczeństwa eksploatacji w warunkach zagrożenia tąpaniami, oraz przez organizowanie na terenie KWK Wałbrzych i KGHM praktyk zawodowych i dyplomowych  dla studentów Wydziału. Roztacza też opiekę nad absolwentami Wydziału Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii podejmującymi pracę w kopalniach.

MAREK MARZEC  ukończył WydziaŁ Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii Politechniki Wrocławskiej w 1988 roku.  W latach 1988-1994 pracował pod ziemią w KWK Wałbrzych  na stanowiskach: Stażysty, Specjalisty ds. Górniczych, Sztygara Zmianowego Oddziału Wydobywczego oraz Nadsztygara Górniczego. W latach 1994-1996 również pod ziemią pełnił funkcję Nadsztygara Górniczego ds. Robót eksploatacyjnych  i Zastępcy Kierownika Robót Górniczych. W październiku 1997 roku przeszedł do KGHM Polska Miedź S.A. gdzie w ciągu 11 lat w O/ZG Rudna w Polkowicach przeszedł ścieżkę kariery pracy pod ziemią od Sztygara Zmianowego, Zastępcy Sztygara Oddziałowego Oddziału wydobywczego, Sztygara Oddziału, Nadsztygara Górniczego, przez Kierownika Działu Robót Górniczych, do Dyrektora i Pełnomocnika Zarządu.
Latem 2006 roku  w O/ZG „Lubin” w Lubinie objął stanowisko  Dyrektora Oddziału – Jednostka Ratownictwa Górniczo-Hutniczego, by awansować na Dyrektora ds. Technicznych w 2010 roku.
Od kwietnia 2016 jest Dyrektorem Naczelnym Oddziału „Lubin”.
Marek Marzec ścisłe współpracuje z Politechniką Wrocławską przez cały czas po ukończeniu studiów. Bezpośrednio z Wydziałem Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii  w zakresie realizacji prac badawczych i wspólnego rozwiązywania problemów górnictwa początkowo węgla kamiennego a następnie miedziowego w zakresie zwalczania zagrożenia wyrzutami gazów i skał oraz bezpieczeństwa eksploatacji w warunkach zagrożenia tąpaniami, oraz przez organizowanie na terenie KWK Wałbrzych i KGHM praktyk zawodowych i dyplomowych  dla studentów Wydziału. Roztacza też opiekę nad absolwentami Wydziału Geoinżynierii, Górnictwa i Geologii podejmującymi pracę w kopalniach.

TOMASZ KONIECZNY studiował na Politechnice Wrocławskiej na Wydziale Inżynierii Środowiska na kierunku zaopatrzenie w wodę, unieszkodliwianie ścieków i odpadów o specjalizacji Wodociągi i Kanalizacja. Wybór uczelni oraz kierunku studiów nie był przypadkowy, związany był on z chęcią kontynuowania tradycji rodzinnych oraz zaszczepianiem przez ojca – od najmłodszych lat – profesjii inżyniera sanitarnego. Uczelnię ukończył w 2007 roku, broniąc pracę magisterska  pt. „Koncepcja systemu tłocznego kanalizacji bytowo gospodarczej w miejscowości B”, której promotorem był Prof. dr hab. inż. Andrzej Kotowski.
Po studiach rozpoczął pracę w Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji we Wrocławiu (MPWiK S.A.) i pracuje w nim nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Pracę rozpoczął od stanowiska dyspozytora ds. utrzymania ruchu, następnie piastował stanowiska kierownicze.
W pracy zawodowej stale poszerzał wiedzę na kursach zarządzania a także na studiach podyplomowych EUROMENADŻER organizowanych przez Centrum Kształcenia Ustawicznego Politechniki Wrocławskiej na Wydziale Informatyki i Zarządzania.
Tomasz Konieczny może poszczycić się także osiągnięciami w swojej specjalności w postaci licznych wystąpień i referatów na konferencjach a także publikacjami w czasopismach naukowych i branżowych.
W chwili obecnej jest Dyrektorem Centrum Nowych Technologii będącym pionem badawczo-rozwojowym MPWiK S.A. Szczególnie interesuje go pozyskiwanie i propagowanie wiedzy oraz współpraca ze środowiskiem naukowym w zakresie projektów B+R. Realizuje to m.in. poprzez opiekę nad stażystami i praktykantami, udostępnianiem danych na potrzeby publikacji naukowych, prac magisterskich i doktorskich a także jako Kierownik dwóch projektów badawczo-rozwojowych dofinansowanych ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.
Pierwszy projekt o akronimie WODTECH realizowany jest w konsorcjum MPWiK S.A., Politechnika Wrocławska. Badania prowadzone są z wykorzystaniem nowoczesnej Stacji Badawczej ZPW Mokry Dwór i mają na celu optymalizację klasycznych procesów oczyszczania wody a także zbadanie możliwości aplikacji nowoczesnych procesów membranowych – mikro-, ultra-, nanofiltracja w procesie oczyszczania wody.
Drugi  projekt o akronimie NWOŚ realizowany jest w konsorcjum MPWiK S.A., Politechnika Wrocławska oraz Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu. Badania prowadzone są z wykorzystaniem nowoczesnej Stacji Badawczej Wrocławskiej Oczyszczalni Ścieków i mają na celu wybór efektywnej metody usuwania związków azotu z odcieków pochodzących z procesu odwadniania osadu. Dodatkowo w ramach projektu prowadzone są  badania nad metodą produkcji koncentratów azotanowych, które mają potencjał aplikacyjny w likwidacji odorów pochodzących z sieci kanalizacyjnej.
Szczególnym zawodowym osiągnięciem, jest współudział w opracowaniu sposobu wydajnego wytwarzania bakterii nitryfikacyjnych, który jest przedmiotem zgłoszenia patentowego.

MICHAŁ MAŃCZAK ukończył studia na Wydziale Inżynierii Środowiska (dawniej Inżynierii  Sanitarnej)  w  1970 roku i w tym roku podjął pracę w Politechnice Wrocławskiej najpierw jako stażysta, następnie asystent a od 1975, po obronie pracy doktorskiej pracował do roku 2012 na stanowisku adiunkta. Przez całe życie zawodowe był związany z Wydziałem Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej.
Jego dorobek naukowy to 417 udokumentowanych pozycji w tym 148 prac naukowych (23 patenty, 107 artykułów i referatów konferencyjnych, wzory użytkowe, rozdziały w książkach) oraz 267 materiałwó niepublikowanych, w tym 232 raporty z badań dla przemysłu. Tematyka badawcza dotyczyła  wysokosprawnych metod oczyszczania  ścieków komunalnych, zwłaszcza w aspekcie głębokiego usuwania związków biogennych (wyniki badań wdrożone zostały w kilkunastu oczyszczalniach ścieków Dolnego Śląska), jak również oczyszczania ścieków przemysłowych: ścieki z zakładów rolno-spożywczych oraz ścieki przemysłu miedziowego. Badania nad oczyszczaniem ścieków przemysłu miedziowego zakończyły się wdrożeniem nowych technologii  w oczyszczalniach ścieków  Huty Miedzi Legnica oraz Głogów I i II.
W ramach działalności dydaktycznej Michał Mańczak prowadził zajęcia z zakresu oczyszczania ścieków (wykłady, seminaria, ćwiczenia projektowe), był promotorem 190 prac dyplomowych (magisterskich i inżynierskich) studentów Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej i prac słuchaczy Studium Podyplomowego oraz promotorem pomocniczym pracy doktorskiej. Ponadto opiekował się studentami zrzeszonymi w studenckich kołach naukowych. Systematycznie organizował wycieczki dydaktyczne do dolnośląskich oczyszczalni ścieków, zarówno dla  studentów studiów stacjonarnych jak i niestacjonarnych, słuchaczy studium podyplomowego oraz członków kół naukowych Wydziału Inżynierii Środowiska. Był organizatorem i opiekunem  obozów naukowych.
Oprócz działalności dydaktycznej i naukowej pełnił w Politechnice Wrocławskiej funkcje organizacyjne: pełnomocnika d.s. studenckich a później zastępcy dyrektora Instytutu Inżynierii Ochrony Środowiska d.s. studenckich, kierownika Zespołu Badawczego Technologii Ścieków, zastępcy Dyrektora Instytutu Inżynierii Ochrony Środowiska do spraw badań naukowych. Był członkiem Komisji Przetargowej przy Prorektorze oraz członkiem Senatu Politechniki Wrocławskiej.
Od roku 2006 jest koordynatorem Wydziału Inżynierii Środowiska do współpracy ze Stowarzyszeniem Absolwentów a od roku 2012 członkiem Zarządu Stowarzyszenia Absolwentów Politechniki Wrocławskiej.
Uzyskanie uprawnień inżynierskich do projektowania oraz rzeczoznawcy budowlanego w specjalności instalacyjno-inżynieryjnej w zakresie ochrony środowiska, wód i gleby pozwoliło na rozszerzenie działalności zawodowej na obszar projektowania: jest projektantem 25 oczyszczalni ścieków komunalnych i przemysłowych. W prowadzonym od 1991 r. w ramach działalności gospodarczej Biurze Studiów  i Projektów Ochrony Wód umożliwiał realizowanie i był opiekunem  praktyk zawodowych  studentów Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej.
Michał Mańczak brał udział w realizacji Programów Europejskich: opracowanie dokumentacji przetargowych  (programy PHARE, SAPARD, wg procedur FIDIC/PRAG), funkcja eksperta lokalnego I kategorii wg PRAG – specjalista ds. technologii  (Poznań Wastewater Treatment and Water Supply Construction Management and Supervision Poznan/ Poland 2000/PL/16/P/PE/015 07.)
Funkcje organizacyjne pełnione poza Politechniką to m. innymi:  członkostwo w  Panelu Ekspertów Marszałka Województwa Dolnośląskiego do oceny projektów w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego, ekspert Departamentu Rozwoju Regionalnego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego oceniający projekty w ramach Programu Inicjatywy Wspólnotowej INTERAGRA III A Czechy – Polska. Jest członkiem Rady Ekspertów przy Miejskim Przedsiębiorstwie Wodociągów i Kanalizacji w Warszawie, członkiem IWA (The International Water Association ).
Był nagradzany nagrodami Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Rektora Politechniki Wrocławskiej, Dziekana Wydziału W-7 i Dyrektora Instytutu. Odznaczony m. innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotym Medalem za Długoletnią Służbę. Od 2014  jest na emeryturze.

ADAM EDWARD HEIMRATH absolwent Wydziału Podstawowych Problemów Techniki z roku 1979. Specjalność Optyka na kierunku Fizyka. Studia doktoranckie na tym samym wydziale zakończył obroną w 1984 roku.  Przez kolejnych pięć lat pracował w Instytucie Fizyki Politechniki Wrocławskiej  na stanowisku asystenta.  W 1989 roku wyjechał za granicę by objąć posadę visiting profesor w HEC-ISA Jouy-en-Josas we Francji. Stypendysta (post-doc) w Instytucie Weizmanna, Rehovot, Izrael, w latach 1989-1991, powrócił do Instytutu Fizyki na Politechnice Wrocławskiej, by w latach 1991-1996 piastować stanowisko adiunkta. W międzyczasie, w 1994 współzałożył Hologram Industries Polska sp. z o.o. gdzie był Prezesem Zarządu. W 2001 roku założył i został generalnym dyrektorem  Aimward Limited w Londynie a w 2003 założył Silesia Invest sp. z o.o. W latach 2006-2010 członek Rady Nadzorczej Grupy Hologram Industries SA we Francji.
Adam Edward Heimrath w latach 1992-1995 opracowywał  a następnie systematycznie wdrażał zaawansowane systemy zabezpieczeń optycznych dla dokumentów istotnych z punktu widzenia bezpieczeństwa Państwa Polskiego takich jak: legitymacje służb specjalnych, policji, powszechne świadectwa udziałowe PPP, dokumenty rejestracyjne pojazdów, tablice rejestracyjne, paszporty, dowody osobiste, prawa jazdy, banknoty itp. Elementy podobnych zabezpieczeń wprowadzał także w innych krajach m.in.: w Austrii, Słowacji, Węgrzech, Irlandii, Kazachstanie, Bangladeszu, Serbii, Szwecji, a ostatnio na Ukrainie (biometryczny paszport oraz dowód osobisty). W latach 1999-2000 brał udział w projekcie wdrożenia zabezpieczeń typu Alphagram® Hologram Industries na banknotach 50€, 100€, 200€ i 500€.
Czterokrotnie zarządzał rewolucją technologiczną w swojej firmie, wprowadzając kolejne generacje zabezpieczeń optycznych zrywając z dotychczasową koncepcją ochrony dokumentów przed fałszerstwami. Zmiany technologiczne każdorazowo przekładały się na głęboką transformacją na rynku.
Kilkakrotnie organizował staże studenckie dla studentów Politechniki Wrocławskiej (we współpracy z Działem Współpracy z Zagranicą Politechniki Wrocławskiej). Co drugi rok prowadzi wykład dla studentów Wydziały Podstawowych Problemów Techniki (wspólnie z prof. Janem Masajadą) na temat holografii jako techniki pozwalającej na zbudowanie nowoczesnej firmy o zasiągu globalnym.
W latach 1980-1991 był członkiem NSZZ Solidarność przy Politechnice Wrocławskiej. W 1982 roku internowany za niezaprzestanie działalności w stanie wojennym, w latach 1988-1989 był członkiem Prezydium Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność przy PWr.
Na szczególne uznanie zasługuje fakt, że Adam Edward Heimrath cały czas intensywnie współpracuje z Politechniką Wrocławską i Wydziałem Podstawowych Problemów Techniki co przejawia się udziałem w Konwencie Wydziału oraz wsparciem finansowym dla czasopisma naukowego „Optica Applicata” wydawanym przez Wydział Podstawowych Problemów Techniki.

JERZY WRÓBEL – absolwent Wydziału Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej w 1978 roku. Studia doktoranckie na Wydziale Fizyki Politechniki Wrocławskiej ukończył w 1984 roku.
Jego wyjątkowa osobowość dała się zauważyć już podczas studiów na Politechnice Wrocławskiej. Był bardzo zdolnym studentem, aktywnym naukowo, przez trzy lata pełnił funkcje przewodniczącego Stowarzyszenia Naukowego Studentów w Instytucie Fizyki Politechniki Wrocławskiej. Jako osoba odpowiedzialna za aktywność stowarzyszenia zorganizował szereg wyjazdowych studenckich seminariów i konferencji. Był również bardzo mocno zaangażowany w życie studenckie. W okresie kiedy studiował na Politechnice, organizowane były tzw. „Ligi Wydziałów”. Były to studenckie imprezy rozrywkowe w formie turnieju między wydziałami. Jerzy Wróbel przyczynił się istotnie do sukcesów swojego Wydziału podczas tych turniejów.
Po wyjeździe z Polski, pokonując kolejne szczeble kariery zawodowej, począwszy od stanowiska asystenta, osiągnął bardzo wysoką pozycję (Department Chair) Wydziału Fizyki i Astronomii University of Missouri, Kansas City(UMKC). Jest to stanowisko, które dotyczy niewielkiego grona pracowników naukowo-dydaktycznych pochodzenia polskiego zatrudnionych w USA, a tym bardziej wąskiego grona tych absolwentów Politechniki Wrocławskiej którzy realizują swoją karierę zawodową poza granicami kraju.
W miarę realizacji swojej kariery zawodowej i umacnianiu swojej pozycji na Uniwersytecie Missouri, ścisły kontakt i współpraca z Politechniką Wrocławską zaczęły przybierać realny kształt w postaci wymiany naukowej i dydaktycznej pomiędzy tymi uczelniami. W ramach tej współpracy zrealizowane już zostały 4 staże naukowe i szereg wspólnych prac naukowych opublikowanych w czasopismach międzynarodowych  z których większość należy do czasopism listy filadelfijskiej.
Prof. Jerzy Wróbel był wielokrotnie nagradzany z racji aktywności w dziedzinie dydaktyki. Jest autorem szeregu akademickich podręczników fizyki o międzynarodowej renomie.
Jest pionierem w udostępnianiu materiałów dydaktycznych w wersji elektronicznej w postaci prezentacji multimedialnych  i poprzez internet (od końca lat 90-tych ub. wieku) Jest również m.in. autorem cyklu godzinnych wykładów z podstaw fizyki dostępnych w intrenecie od 2010 r. Są to kursy obejmujące program fizyki z zakresu mechaniki, fal i termodynamiki oraz z zakresu elektryczności, magnetyzmu, optyki i fizyki współczesnej. Wykłady te cieszą się wielkim powodzeniem wśród studentów ze względu na niebywały talent dydaktyczny Profesora.
W wyniku współpracy prof. Ewy Popko z Wydziału Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej  z prof. J. Wróblem, również na Politechnice zrealizowany został cyklu wykładów z podstaw fizyki w postaci filmów dydaktycznych. Jak wynika ze statystyk ich oglądalności stanowi popularne źródło wiedzy, po które sięgają uczniowie liceów i studenci. Część animacji, które zawierają te filmy powstała na bazie pomysłów autorstwa prof. J. Wróbla.

ZBIGNIEW RADZIMSKI jest wybitnym specjalistą w zakresie technologii  i badań materiałów półprzewodnikowych. Ma ponad czterdzieści lat doświadczenia w prowadzeniu prac badawczych i zarządzaniu projektami rozwojowymi zarówno w uczelniach jak i w firmach przemysłu mikroelektronicznych układów scalonych. Obecnie zamieszkuje w USA i prowadzi firmę konsultingową. Zbigniew Radzimski ukończył Wydział Elektroniki Politechniki Wrocławskiej w 1973 roku w specjalności Elektronika Ciała Stałego, a w roku 1976 uzyskał stopień doktora. Zatrudniony w Instytucie Technologii Elektronowej (I-25) Politechniki Wrocławskiej na stanowisku adiunkta, oprócz działalności dydaktycznej, zajmował się tematyką badawczą związaną z zastosowaniem technik elektronowych i jonowych w procesach technologicznych na potrzeby przemysłu elektronicznego.
W 1986 roku Zbigniew Radzimski otrzymał zaproszenie z Uniwersytetu Stanowego Północnej Karoliny (NCSU) w USA i rozpoczął tam badania nad charakteryzacją materiałów półprzewodnikowych ze szczególnym uwzględnieniem kontroli defektów w monokryształach krzemu. Rezultaty badań publikował w czasopismach i na konferencjach naukowych w Stanach Zjednoczonych, Europie i Japonii. W 1991 roku, Zbigniew Radzimski odbył roczny staż naukowy w Centrum Badawczym Układów Scalonych  na uniwersytecie w Hiroshimie (HU). Dzięki jego inicjatywie została nawiązana współpraca naukowa między NCSU i HU. W trakcie pobytu na Uniwersytecie w Hiroszimie dr Z. Radzimski zainicjował także międzynarodową współpracę między dr S. Shingubara i dr W. Posadowskim z Wydziału Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki PWr nad zastosowaniem kołowego magnetronowego układu rozpylającego, konstrukcji W. Posadowskiego, umożliwiającego samopodtrzymujące się rozpylanie miedzi do metalizacji głębokich „vias” w produkcji układów scalonych. Do tej współpracy dołączył wkrótce dr Steven M. Rossnagel z IBM (T. J. Watson Research Center) w Yorktown Heights, NY, USA. Owocem tej współpracy było kilkanaście publikacji i wystąpień na konferencjach międzynarodowych. W 1996 roku Zbigniew Radzimski opuścił NCSU i rozpoczął pracę w przemyśle produkującym krzem na potrzeby rynku elektronicznego. Zajmując kierownicze stanowiska był odpowiedzialny za rozwój, wdrażanie do produkcji i sprzedaż krzemu w różnej postaci, przede wszystkim podłoży do produkcji układów scalonych. W związku z tą działalnością, jest uznawany za wybitnego eksperta przez wiele amerykańskich firm takich jak  Intel, HP, Texas Instruments, Motorola, Sony, Western Digital. Ponadto, jako konsultant, dr Z. Radzimski uczestniczył w pracach rozwojowych kilku nowo powstających firm, które zajmują się nowymi technologiami ogniw słonecznych.
Zbigniew Radzimski jest autorem lub współautorem ponad 120 publikacji naukowych i patentów. Część tych publikacji powstała w wyniku współpracy z pracownikami Politechniki Wrocławskiej, którzy korzystając z kontaktów naukowych, metod badawczych i dostępu do aparatury zapewnianych przez Zbigniewa Radzimskiego, mieli możliwość szybszego przeprowadzenia swoich przewodów doktorskich i habilitacyjnych.
W czasie swej działalności w USA, Zbigniew Radzimski nawiązał także kooperację z producentem podłoży krzemowych w Polsce Cemat SA Warszawa oraz ma długoletnie powiazania biznesowe z firmą Semicon w Warszawie prowadzoną przez dr Jacka Tomaszewskiego, także absolwenta Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej.
Poza zaangażowaniem czysto zawodowym, dr Radzimski włączał się w polonijną działalność społeczną i kulturalną propagując historię i zwyczaje polskie. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Polsko-Amerykańskiego w Raleigh, NC. Miedzy innymi, był głównym organizatorem sympozjum i wystawy na NCSU z okazji 200-lecia rocznicy Konstytucji 3 maja.
Należy też wspomnieć o Jego stałych i bliskich kontaktach z kolegami i środowiskiem naukowym w Polsce oraz w macierzystej uczelni, w szczególności na Wydziale Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej.

PIOTR FRYŹLEWICZ ukończył studia na specjalności Matematyka Finansowa i Ubezpieczeniowa na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej w 2000 roku.
Karierę zawodową rozpoczął w 2003 roku jako  Champan Research Fellow, Department of Mathematics, Imperial College London.  W latach  2005-2009 pracował na stanowisku Lecturer in Statistics, później part-time Lecturer in Statistics, następnie part-time Senior Lecturer in Statistics Department of Mathematics University of Bristol Anglia. W latach 2008-2009 był part-time Researcher Winton Capital Management, Anglia oraz Reader  Statistics na London School of Economics.
Obecnie Piotr Fryźlewicz jest profesorem statystyki na prestiżowej uczelni London School of Economics. Ponadto jest edytorem prestiżowego czasopisma naukowego „Journal  of the Royal Statistical Society Series B” Jest również członkiem Konwentu Wydziału Matematyki Politechniki Wrocławskiej.

PAWEŁ MIŚTA ukończył studia magisterskie na specjalności Matematyka Finansowa i Ubezpieczeniowa na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej w 2001 roku.
W 20017 roku obronił pracę doktorską z matematyki na tym wydziale.
Od 2005 roku  pracuje w KGHM Polska Miedź S.A. w Departamencie Zabezpieczeń, gdzie zajmuje się zarządzaniem ryzykiem rynkowym. Od 2010 roku kieruje Wydziałem Pomiaru Ryzyka gdzie szacuje się ryzyko rynkowe  całej grupy KGHM wraz z jednostkami w Chile, Kanadzie USA i Polsce.

Pracę rozpoczęła w resortowym Instytucie Ochrony Środowiska Oddział we Wrocławiu gdzie uczestniczyła m. in. w opracowywaniu Perspektywicznych planów gospodarki wodnej dla wszystkich dorzeczy w Polsce. Od 1998 roku związana jest zawodowo z Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej we Wrocławiu (RZGW), gdzie od 2007 roku pełni funkcje Z-cy Dyrektora ds. zasobów wodnych. realizując szereg zadań wynikających ze zobowiązań Polski wobec Unii Europejskiej.
Barbara Mońka jest współautorką kilkudziesięciu publikacji i referatów o tematyce związanej z planowaniem i gospodarką wodno-ściekowej. W trakcie pracy zawodowej brała udział w realizacji wielu projektów z zakresu planowania gospodarowania wodami i ochrony wód. Podnosząc swoje kwalifikacje ukończyła studia podyplomowe „Zarządzanie dla nie ekonomistów” na WSB we Wrocławiu oraz organizowała cykl konferencji „Zarządzanie zasobami wodnymi w dorzeczu Odry” oraz „Problemy ochrony wód w dorzeczu Odry”. Czynnie uczestniczy w pracach grup roboczych
w ramach Międzynarodowej Komisji Ochrony Odry przed Zanieczyszczeniem oraz Międzynarodowej Komisji Ochrony Łaby (MKOŁ). Ponadto jest członkiem grup roboczych utworzonych w ramach współpracy na polsko-niemieckich i polsko-czeskich wodach granicznych. Jest kierownikiem polskiej części grupy zajmującej się wdrażaniem Ramowej Dyrektywy Wodnej WFD.
Otrzymała dwie nagrody naukowe Dyrektora Naczelnego Instytutu Kształtowania Środowiska w Warszawie, za osiągnięcia badawcze z dziedziny ochrony środowiska a w 2007 roku została uhonorowana przez Ministerstwo Środowiska odznaką za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Uzyskał tytuł MBA w 2010 roku. Partner Zarządzający w firmie GoTechnologies. Wcześniej CIO (dyrektor ds. IT) w KRUK S.A. Autor międzynarodowej platformy windykacyjnej Delfin. Zbudował obszar IT od podstaw, składający się ze 150 pracowników w kilku krajach Europy (Polska, Rumunia, Czechy, Słowacja), wraz z zespołem zrealizował ok. 200 projektów obecnie budujących wartość firmy. Odpowiadał m.in. za budowanie strategii IT w Grupie, zarządzanie obszarem IT, współpracę z klientami, rozwój obszaru IT ma rynkach zagranicznych, współpracę z partnerami, bezpieczeństwo, administrację i serwis zasobów IT.
W latach 2008-2010 prowadził swój zespół do ścisłego finału konkursu Lidera informatyki (tytuł finalisty Lidera Informatyki), by w 2010 roku zdobyć tytuł Laureata. W tym samym roku otrzymał wyróżnienie w konkursie CIO Roku (Dyrektor IT Roku), rok później otrzymał prestiżowy tytuł CIO Roku 2011 nadawany przez branżowy magazyn CIO wydawany przez IDG Poland.
W 2005r. został jednym z pomysłodawców i współzałożycieli Stowarzyszenia Managerów Call Center, którego w latach 2005-2007 był wiceprezesem. Wspólnie z IDG zorganizował pierwszą konferencję poświęconą tematyce Call Center „Z klientem przez telefon; Ze sobą twarzą w twarz” – dziś popularna Call Contact Center.
Od trzech lat Członek Rady Programowej Klubu CIO (prestiżowe gremium osób o uznanym dorobku i autorytecie w środowisku IT), którego misją jest maksymalizowanie wartości wnoszonej przez IT do organizacji oraz gospodarki, integrowanie środowiska CIO, budowanie płaszczyzny wymiany doświadczeń m.in. poprzez analizowanie nowych i innowacyjnych kierunków IT i ich adaptacji w przedsiębiorstwach.
Doradca – członek International Advisory Board w Centrum ENGINE – European research centre of Network intelliGence for INnovation Enhancement działąjącego na Politechnice Wrocławskiej, 2013-15.

W latach 1984-1987 współpracowała jako projektant wnętrz ze „Sztuką Polską”, Spółdzielnią Pracy Twórczej. Współzałożycielka Grupy Archicom. Prezes Zarządu Archicom S.A. Wcześniej od 2008 roku Prezes Zarządu Archicom Holding Sp. z o.o., Prezes Zarządu i Dyrektor Generalny Archicom Sp. z o.o. (nazwa wcześniejsza: Studio Projekt Sp. z o.o.). Od początku powstania Grupy w 1986 roku wraz z mężem Kazimierzem Śródką prowadzą autorską pracownię projektową.Współuczestniczyła w rozszerzaniu działalności Archicomu o kompleksowe zarządzanie procesem inwestycyjnym oraz realizację mieszkań i biur w systemie deweloperskim.

Ponad trzydziestoletnie doświadczenie zdobyte przy projektowaniu różnorodnych obiektów budowlanych, m.in. osiedli budynków mieszkalnych jedno- i wielorodzinnych oraz obiektów użyteczności publicznej zostało
docenione i potwierdzone licznymi nagrodami ministerialnymi oraz branżowymi. Dorota Jarodzka-Śródka odbyła staże zawodowe we Francji, Kanadzie i Niemczech. W roku 1996, na zaproszenie Ministra Kultury i Sztuki, prezentowała wraz z Kazimierzem Śródką swoje osiągniecia na Światowym Biennale Architektury w Wenecji.

Dbając o budowanie relacji z klientami oraz dążąc do ukształtowania standardów branży deweloperskiej aktywnie wspiera działania Polskiego Związku Firm Deweloperskich. Od momentu powstania związku w 2002 roku zasiada w Radzie Związku jako jej Przewodnicząca lub Wiceprzewodnicząca, a wraz z ukonstytuowaniem się Wrocławskiego Oddziału PZFD objęła funkcję Prezesa.

Posiada uprawnienia do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, w specjalności architektonicznej, bez ograniczeń nr 597/87/UW, nr 192/93/UW oraz kwalifikacje do wykonywania prac projektowych w specjalności architektonicznej przy zabytkach nieruchomych. Jest wpisana na listę członków Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów pod numerem DS-0274.

W 2002 oraz 2008 ukończyła roczne kursy dla managerów w ICAN Institute (Strategic Leadership Academy, Management). Swoją wiedzą i doświadczeniem dzieli się od 2009 roku ze studentami Podyplomowych Studiów Deweloperskich w Szkole Głównej Handlowej.

Dorota Jarodzka-Śródka odznaczona została Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem Merito de Wratislavia – Zasłużony dla Wrocławia oraz licznymi nagrodami Ministerialnymi za wybitne osiągnięcia twórcze w
dziedzinie architektury i budownictwa.

Jerzy Tomasz Młyński po ukończeniu studiów na Politechnice Wrocławskiej podjął prace na etacie we Wrocławskich Zakładach Graficznych i równolegle w 1990 roku rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie fotografii i poligrafii. Zarówno podczas pracy etatowej jak i działalności indywidualnej zawsze podejmował się rozwiązywania wielu nowatorskich zadań z zakresu High Technology. Współtwórca wraz z żoną Haliną firmy „WROPAK” zajmującej się od 1999 roku specjalistyczną produkcją etykiet samoprzylepnych. W każdej z dziedzin jego działalności zawodowej i gospodarczej (szczególnie w firmie „Wropak”) systematycznie wprowadza nowoczesne techniki produkcji oraz metody zarządzania firmą. Ukończył w 2005 roku na Politechnice Wrocławskiej Podyplomowe Studia „Zarządzanie Jakością” po czym wdrożył w firmie Wropak systemy zarządzania wg norm ISO 9001, ISO 14001 i ISO 27001. Jego innowacyjna działalność opierała się m. in. na prowadzeniu produkcji poligraficznej stosując nowoczesną technikę barwnego fleksodruku z zastosowaniem farb utwardzanych promieniami UV, wprowadzaniu najnowocześniejszych metod zarządzania barwą w druku kolorowym oraz produkcji opakowań termokurczliwych . W roku 2010 uruchomił wycinanie etykiet samoprzylepnych promieniami lasera, natomiast w 2013 roku wprowadził przemysłowy druk etykiet techniką cyfrowa z użyciem atramentów utwardzanych promieniami UV. Firma Wropak obecnie jest w stanie konkurować z najbardziej zaawansowanymi drukarniami w Europie, jest laureatem Złotego Certyfikatu wiarygodności i rzetelności „Biała Lista”. W latach 2006-2015 Wropak uzyskał 7 tytułów „Gazela Biznesu” przyznawane przez redakcję „ Puls Biznesu” najbardziej dynamicznie rozwijającym się firmom. W 2015 roku Kapituła Wrocławskiej Izby Gospodarczej przyznała Jerzemu Tomaszowi Młyńskiemu tytuł „Ikona Biznesu Wrocławia” m.in. za 25 lat prowadzenia z sukcesami działalności gospodarczej. Od ukończenia studiów współpracuje z Politechniką Wrocławską organizując dla studentów prezentacje firmy, staże, praktyki oraz prace dyplomowe. Prywatnie miłośnik fotografii, podróżnik, żeglarz – członek Bractwa Kaphornowców za opłynięcie w 2011 roku Przylądka Horn.

Studiował w latach 1952-1958 na Wydziale Łączności ( dzisiaj Elektroniki) na Politechnice Wrocławskiej. Ukończył studia z dyplomem magistra inżyniera na sekcji Miernictwa Elektronicznego pod kierunkiem Prof. Andrzeja Jellonka. W latach 1958-1960 pracuje jako asystent techniczny w Zakładzie Pomocniczym przy Katerze Urządzeń Radiofonicznych pod kierunkiem Prof. Stefana Bincera. W tymże zakładzie konstruuje swe pierwsze konstrukcje w postaci Miernika Wilgotności Zboża jak i Tranzystorowy Miernik Hałasu. Współpracuje również z mgr. inż. Andrzejem Drozdem przy instalacji pierwszych przekaźników telewizyjnych skonstruowanych w Polsce, właśnie w Zakładzie Pomocniczym przy Katedrze Urządzeń Radiofonicznych. W roku 1960 wyjeżdża do Szwecji i otrzymuje pozycje asystenta badawczego w Instytucie Fizyki Uniwersytetu w Uppsali, a w latach późniejszych także podobną pozycję w Instytucie Farmakologii Uniwersytetu w Uppsali, gdzie konstruuje przyrządy potrzebne do badań neurologicznych. W czasie pracy na Uniwersytecie w Uppsali, konstruuje szereg unikalnych przyrządów do badan medycznych, które były podstawa do otrzymania dyplomu odpowiadającego amerykańskim doktoratom, a później produkowanych w USA w jego własnej firmie.
W roku 1968 Jan Czekajewski emigruje do Stanów Zjednoczonych na zaproszenie Instytutu Biologii Arktycznej Uniwersytety na Alasce. W roku 1970 zakłada swoją firmę Columbus Instruments produkującą do dzisiaj przyrządy do badan medycznych i ochrony środowiska. Jan Czekajewski jest ciągle właścicielem i dyrektorem firmy Columbus Instruments, która w roku 2015 obchodzi 45 rocznicę swego istnienia. Pod kierunkiem Jana Czekajewskiego w firmie Columbus Instruments powstało setki konstrukcji przyrządów do badan medycznych i środowiskowych, które zostały zakupione przez wiodące Uniwersytety i firmy farmaceutyczne na świecie, włączając w to polskie uniwersytety. Przykładowymi są przyrządy do pomiaru metabolizmu zwierząt laboratoryjnych o nazwie firmowej „Oxymax” i CLAMS oraz przyrząd o nazwie „Micro-Oxymax” do pomiary metabolizmu kultur bakteryjnych i oddychania planktonu lub pleśni. Za działalność w dziedzinie biznesu jak i naukowym, Jan Czekajewski został wyróżniony nagroda jako Najlepszy Biznesman w Dziedzinie Wysokiej Technologii w Stanie Ohio. Jan Czekajewski jest właścicielem czterech patentów. Na marginesie swej dzielności naukowej jak i biznesowej, Jan Czekajewski publikuje artykuły w polonijnej i krajowej prasie na tematy naukowe i społeczne, oraz sponsoruje spotkania absolwentów Politechniki Wrocławskiej Wydziału Łączności.
Jest również członkiem instytutu „Polish Institute of Arts and Sciences” w N.Y , „Instytutu im. Józefa Piłsudskiego” i stowarzyszeniu inżynierów amerykańskich polskiego pochodzenia, „Polonia Technika”. W roku 2014 Jan Czekajewski został wyróżniony Pierwszą Nagrodą za działalność biznesową i publicystyczną przez Instytut im. Józefa Piłsudskiego w N.Y. Jan Czekajewski opisał swoją działalność jak naukowiec i biznesman w Polsce i za granicą w książce, wydanej w Polsce pod tytułem : „Do sukcesu pod wiatr”. Przykładową listę naukowych publikacji, w których autorzy posługują się przyrządami skonstruowanymi w firmie Jan Czekajewskiego można otrzymać posługując się wyszukiwarką „Google Scholar” wpisując przykładowo słowa: Columbus Instruments i np. Oxymax.

W 1978 roku ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie. Kontynuując naukę na Politechnice Wrocławskiej J. Łomotowski uzyskał stopnie doktora i doktora habilitowanego oraz tytuł profesora nauk technicznych. Od ponad 30 lat prowadzi wykłady na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, w latach 2000- 2013 związany był z Politechniką Świętokrzyską w Kielcach. Dotychczas wypromował 12 doktorantów nauk technicznych lub rolniczych. W chwili obecnej jest promotorem naukowym 6 doktorantów. Podręcznik akademicki „Nowoczesne systemy oczyszczania ścieków”, którego jest współautorem, został sprzedany w nakładzie ponad 10 000 egz.. Jest również współautorem książki „Poradnik eksploatatora oczyszczalni ścieków”. Janusz Łomotowski organizował wiele konferencji polskich i międzynarodowych. Dzięki współpracy z wieloma polskimi przedsiębiorstwami wodociągowymi, doświadczeniu w prowadzeniu licznych badań projektowych jest uznanym ekspertem znanym wśród eksploatatorów systemów wodociągowych i kanalizacyjnych.

Doktor nauk technicznych. Ukończył Studium Pedagogiczne i studia podyplomowe z zakresu organizacji i zarządzania oświatą. Współautor podręczników: „Urządzenia Elektryczne” i “Urządzenia Zasilające w Telekomunikacji Kolejowej”. Członek Komisji Programowej przy Ministrze Komunikacji i Rady Dyrektorów Szkół przy Dyrekcji Generalnej PKP.Recenzent kilku podręczników i programów nauczania. Autor programów nauczania z zakresu trakcji elektrycznej. Wykładowca na kursach pedagogicznych z metodyki nauczania przedmiotów zawodowych oraz na kursach dla maszynistów kolejowych. Pionier trakcji elektrycznej – pracownik Dolnośląskiej Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych i jednostek jej podległych (1960-1981).Pełnił funkcje nadzoru nad odbiorami i eksploatacją urządzeń trakcyjnych. Opiekun stażystów, autor wielu referatów i artykułów dotyczących zagadnień eksploatacji sieci i podstacji trakcyjnych, organizator konferencji naukowo-technicznych z tego obszaru tematycznego. Nauczyciel Technikum Kolejowego od 1962 r i dyrektor Technikum w latach 1981-2000.W Stowarzyszeniu Elektryków Polskich od 1964 r. Prezes Oddziału Wrocławskiego SEP w latach 1981-87 i 1990-1998. Członek Zarządu Głównego SEP w okresie 1981-2010 w tym członek Prezydium w latach 1987-94. Członek Głównego Sądu Koleżeńskiego SEP w kadencjach 2010-2018. Członek honorowy SEP (1998). Uhonorowany szafirową odznaką SEP i diamentową NOT, Złotą Odznaką Politechniki Wrocławskiej, złotą Oznaką Honorową Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 2006 roku ukończyła studia doktoranckie na Wydziale Mechaniczno – Energetycznym Politechniki Wrocławskiej. Praca doktorancka pod tytułem: „Optymalizacja własności cieplnych
i mechanicznych stopowych matryc srebrnych stosowanych
w nadprzewodnikach wysokotemperaturowych” W latach 2007 – 2012 rozwijała karierę wzwodową w Holandii w Tata Steel Research, Development and Technology Centre na stanowiskach Principal Researcher oraz Project Leader.
Od 2012 roku związana z firmą SKF Group Technology Development w Holandii, gdzie zajmuje kierownicze stanowiska: Team Leader Bearing Steels & NTD, Menager Bearing Steels oraz Team Leader Bearing Steels & Light Alloys. Jako Szef Zespołu Badawczego Stali Łożyskowych i Stopów Aluminium (do 2013) oraz Badań Nieniszczących nadzoruje wszystkimi projektami badawczymi z zakresu stali łożyskowych oraz ponosi odpowiedzialność za rozwój strategii badawczej SKF w tej dziedzinie. Zarządza Programem Badawczym Stali Łożyskowych, obejmującym rozwój nowatorskich stali i ich obróbek cieplnych dla wszystkich typów łożysk i ich zastosowań w przemyśle metalurgicznym, energetyce konwencjonalnej i odnawialnej,
w przemyśle papierniczo-celulozowym, górnictwie, przetwórstwie surowców mineralnych i cementowniach, w przemyśle wydobywczym ropy naftowej i gazu, w przemyśle rolniczym, w transporcie samochodowym, kolejowym i lotniczym,
w aparaturze medycznej, urządzeniach domowych, pompach, wentylatorach, elektronarzędziach, obrabiarkach. Od momentu wyjazdu do Holandii (rok 2007) do chwili obecnej prowadzi (bez honorariów) dwa razy w roku akademickim wykłady dla studentów Indywidualnego Programu Studiów na Wydziale Mechanicznym.